Op vrijdag 6 augustus vindt in Amsterdam de Canal Parade plaats, het hoogtepunt van de jaarlijkse Gay Pride. Duizenden bootjes met lesbo?s en homo?s in de meest kleurige en bizarre outfits tuffen dan door de Amsterdamse grachten, gadegeslagen door honderdduizenden mensen aan de kant. Het is een geweldig feest, als u het nog nooit heb gezien, kom dan begin augustus naar Amsterdam.
Sinds een paar jaar vaart de regering mee in deze stoet. Sommigen zien dat als de hoogste manifestatie van politieke betrokkenheid bij de homo-emancipatie, voor mij is het een hoogtepunt van politieke vervuiling. Want waartoe dient dat meedobberen van regeringswege? Als het kabinet het bewegen in Nederland wil bevorderen gaan ministers toch ook niet namens de regering deelnemen aan de Van Dam tot Dam-loop?
Er is niks mis mee met het stimuleren van homo-emamcipatie, sterker het is broodnodig. Maar de instrumenten die de regering daarvoor ter beschikking heeft zijn subsidies en wetgeving, ze mag ook best haar mondje roeren in de media. Toespraken ook prima. Dat zijn de middelen waarmee de staat kan opereren. Ook als ze een manifestatie van burgers wil toejuichen dan is dat geen probleem, dan gaan vertegenwoordigers van de regering in vol ornaat op de tribune zitten, zoals dat bij voetbalinterlands gebeurt. Desnoods bouwt de regering een eigen tribune, maar meedoen?. dat slaat werkelijk helemaal nergens op.
De staat moet zich niet mengen in de wereld van seksuele voorkeuren, zoals ze dat ook niet moet doen met religieuze voorkeuren. Dat zijn terreinen die ten principale van burgers zijn. Zoals kerk en staat gescheiden zijn, zo moeten ook seks en staat uit elkaars buurt blijven. Dat is de gezonde manier waarop dat in een moderne staat is geregeld, en voor vervuiling moet juist gewaakt worden, want dan is het hek van de dam.
Dus mocht u demissionair staatssecretaris Van Bijsterveldt begin augustus in een bootje van de regering zien meedobberen in de Amsterdamse grachten, zou u dan zo vriendelijk willen zijn haar (namens mij, ik ben helaas nog op vakantie) zo hard mogelijk uit te joelen. Ze heeft er namelijk niks te zoeken.

Deze column verscheen in het juli-nummer van het GroenLinks magazine.

Ik kan me voorstellen dat u na lezing van het interview van Jan Tromp in de Volkskrant-bijlage ?Het Vervolg? nieuwsgierig bent geworden naar het hoofdstuk in mijn boek Koning Burger waarin ik een werkbezoek beschrijf van de jonge staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid aan de gemeente Hoorn en waar ik toen als kop bovenzette: ?Waarom Mark Rutte deugt?. Rutte is nadien in de greep geraakt van het partijpolitieke mediabedrijf, dus de losheid van zijn Hoorn-ioptreden lijkt enigszins te zijn aangetast. Maar dat is volgens mij schijn: ik ben ervan overtuigd dat hij als minister-president van een paarsplus-regering een verademing zal zijn in vergelijking met zijn houterig denkende en sprekende voorganger. Enfin, lees het hoofdstuk er maar op na. Klik hier.

Nog leuker is natuurlijk als u ook geinteresseerd bent geraakt in de lotgevallen van mijn vader, waar ik vlak na zijn dood in 1993 als inleiding op het boek De onzichtbare samenleving een mooi stuk (?Ode aan mijn vader?) over heb geschreven dat ik graag nieuwe lezers gun.Al was het maar vanwege zijn originele aanpak van de criminaliteit (zie krantenbericht hieronder). Klik hier.


Tenslotte: in het laatste hoofdstuk van Eropaf! stel ik voor om de term welzijnswerk niet meer te gebruiken. Het is een versleten begrip met louter negatieve associaties. Tegen die achtergrond doet de kop 'Verslingerd aan het welzijnswerk' wel wat vreemd aan, natuurlijk. Die heb ik dan ook niet zelf verzonnen, zoals u zult begrijpen. Mocht u toch nog geinteresseerd zijn in de analyse om er afscheid van te nemen, klik hier

De Edmund Husserl-stichting biedt een podium voor meningsvorming over actuele vraagstukken en verzorgt uitgaven op het gebied van maatschappij, cultuur en levensbeschouwing. Als u een kijkje neemt op www.husserl.nl dan vindt u daar bijvoorbeeld op dit moment op de eerste pagina een interessante analyse over de vernieuwing van de Bijlmer van de hand van Gerard van Tillo, emeritus hoogleraar godsdienstsociologie aan de UvA. Dat is maar een voorbeeld van interessante bijdragen en artikelen. Ook boeken worden er regelmatig besproken en deze maand is er een recensie van Leo Witte (docent HvA) te lezen van Eropaf!. Lovend, maar met - zoals het hoort - een aantal kritische kanttekeningen. Oordeel zelf, klik hier.

Aankondiging

?Welzijn? Geen hond weet wat het voorstelt?
(Jos van der Lans in Zorg + Welzijn, mei 2010)

De bekendste criticaster van de Nederlandse sociale sector is meteen ook de bekendste pleitbezorger voor het sociaal werk.
Jos van der Lans kan zich mateloos ergeren aan hulpverleners en hun organisaties, maar denkt vanuit betrokkenheid mee over na hoe het anders en beter zou moeten kunnen.

Eind mei verscheen het nieuwe boek van Jos van der Lans, en inmiddels is er al een tweede druk. De Vlaamse sociale sector laat zich veelvuldig inspireren door ontwikkelingen bij de noorderburen. Zijn ook de inzichten van Jos van der Lans relevant voor de Vlaamse welzijnssector?
Het tijdschrift ALERT en boekhandel de Groene Waterman nodigen u uit om kennis te maken met Jos van der Lans en zijn werk. Hij komt zelf zijn nieuwe boek voorstellen en gaat met ons in debat over zijn vlijmscherpe analyse en zijn zorgvuldige uitgewerkte alternatieven.

Rendez-vous op 5 juli 2010 om 16.00u in de Groene Waterman, Wolstraat 7, Antwerpen. Deelname is gratis. Gelet op de beperkte capaciteit van de zaal is inschrijven vooraf noodzakelijk.
Dat kan met een eenvoudige reply op dit bericht of via info@alertonline.be

Meer info op de speciale Eropaf!-pagina op deze site.