Klik op de afbeelding hierboven of hier om de hele aflevering (inclusief reacties) te lezen.

In maart en april begon ik met stukjes Provo-archief online te brengen (zie 25, 26 en 30 maart, en 1 april in dit weblog). Dat stagneerde door drukke werkzaamheden. Begin juni schreef ik voor De Groene Amsterdammer een uitvoerig essay over de betekenis van Provo. Gerard de Koning uit Purmerend las dit en benaderde mij vervolgens met de vraag of ik geïnteresseerd was in zijn archief. De provo-tijd waren de jaren van zijn maatschappelijke bewustwording, hij bezocht de happenings bij Het Lieverdje op Het Spui, ventte Provo-nummers, deelde pamfletten/provokaatsies uit en stond naast de rookbom in de Raadhuisstraat die op 10 maart 1966 tijdens het huwelijk van Beatrix en Claus ontbrandde en de hele wereld versteld deed doen staan. Hij had een hele archiefdoos vol met stencils, kranten en knipsels en wilde deze kwijt, zijn kinderen waren er niet in geïnteresseerd en weggooien is zonde. Dat vond ik ook. 

Deze week kwam hij de doos bij mij afleveren. Op het eerste nummer na, heb ik nu alle 15 Provo-nummers in mijn trotse bezit (en ook veel dubbele nummers overigens, wie geïnteresseerd is kan zich melden). Verder veel pamfletten, oproepen, provokaatsies. Een paar onderdelen van deze schat ga ik de komende weken online brengen, zoals de onderstaande bijzondere brief die hoofdcommissaris Van der Molen op de dag van zijn ontslag aan de Amsterdamse dienders schreef. Een gevallen regent haalt zijn gram.

Ter toelichting: Hendrik Jan van der Molen (1911-2005) was hoofdcommissaris van politie in Amsterdam in de roerige tijden van Provo. Er ging veel mis in die dagen. De politie had totaal geen gevoel voor de nieuwe verhoudingen die in de maak waren en mepte er met de lange lat lustig op los. Wekelijks ging het mis bij de samenscholingen van provo's bij Het Lieverdje. Daarnaast waren er anti-Amerikaanse demonstraties tegen de Vietnamoorlog waarbij leuzen geroepen werden als "Johnson moordenaar". De politie kreeg de opdracht om mensen die dat riepen op te pakken omdat volgens het toenmalig Wetboek van Strafrecht een 'bevriend staatshoofd' niet beledigd mocht worden. Bij het huwelijk van kroonprinses Beatrix met de Duitser Claus werd op 10 maart 1966 door provo's een rookbom gegooid en rende de politie wanhopig door het hele centrum achter oproerkraaiers aan, links en rechts onschuldige omstanders met de gummiknuppel bewerkend. Er werden provo's opgepakt vanwege het uitdelen van krenten of het demonstreren met spandoeken waar niets op stond.  Toen daar ook nog eens het bouwvakkersoproer en de bestorming van het Telegraafgebouw op 14 juni 1966 bij kwam, was zijn positie volkomen onhoudbaar geworden. Op 15 juli 1966 werd hij door minister van Binnenlandse Zaken Smallenbroek 'eervol' ontslagen. Van der Molen had daar zwaar de pest over in. Hij verweet zijn politieke bazen slappe knieën. Op de dag van zijn ontslag stuurde hij de Amsterdamse dienders onderstaande brief, waarin hij op niet mis te verstane wijze zijn ongenoegen kenbaar maakte.

Voor Prinsjesdag maakte Trouw een reportage over de stand van zaken met betrekking tot de participatiesamenleving. Daarvoor spraken de redacteuren Romana Abels en Jelle Brandsma met ex-minister Ella Vogelaar, Utrecht-burgemeester en VNG-voorzitter Jan van Zanen en mij. Klik hier of op de afbeelding om het hele verhaal te lezen.

Klik voor de hele bijdrage op de afbeelding.

De Tansitiecommissie Sociaal Domein heeft van minister Plasterk de opdracht gekregen om de praktijk van de decentralisaties nauwlettend te volgen en daarover regelmatig te rapporteren. Tegelijkertijd met de derde voortgangsrapportage bracht de commissie vandaag een casusboekje uit, getiteld: Mogelijk maken wat nodig is. Het boekje bevat 17 casussen uit de dagelijkse praktijk van sociale wijkteams, waarvan er op verzoek van de commissie 15 zijn verzameld en beschreven door Pieter Hilhorst en Jos van der Lans. Bij het samenstellen van het casusboekje is bewust gekozen voor casussen waarin een optimale oplossing wordt belemmerd omdat men tegen grenzen aan loopt. Of dat in ieder geval zo ervaart. Dat kunnen financiële grenzen zijn, grenzen die te maken hebben met wetten, regels of protocollen of grenzen die te maken hebben met samenwerking, cultuur, kennis, organisatie. Een aantal casussen omschrijft daarentegen juist een situatie waarin maatwerk heeft bijgedragen aan een oplossing. Een oplossing die vóór de decentralisaties misschien niet werd gezien of niet mogelijk was.

Download hier de tekst.

Klik hier voor de Voortgangsreportages van de Commissie sociaal domein.

Klik hier of op de afbeelding om de lijst nader te bestuderen.

Zaterdag 5 september gaven mijn buren Annemiek en Jeroen op het Festival der Liebe in de Kompaszaal in Loods6 elkaar het ja-woord onder toeziend oog van zo’n 150 vrienden en familieleden. De dag ervoor had een speciaal geformeerd burenkoor het bijna-echtpaar op de stoep van hun woning een spetterende serenade gebracht. Zij zongen uit volle borst de onvolprezen klassieker Morgen ben ik de bruid van Willeke Alberti. Yoeri Somers, aanstormend talentvol filmmaker en buurtgenoot, legde deze unieke performance vast, zodat deze de dag erna niet alleen vertoond kon worden tijdens het Festival der Liebe, maar ook nog eens op YouTube eeuwig te zien zal zijn. Omdat het een erg leuk filmpje is geworden, en omdat het mijn eenmalige koordebuut is, verdient het ook een plekje in dit weblog.

In de voorbereiding voor een sessie die  ik morgen heb met de deelnemers van de leergang Triomf van de stad, een leergang van PBLQ, onder leiding van Wim Derksen, stoot ik weer eens op het mooie schema uit een publicatie van de Nederlandse School Openbaar Bestuur (NSOB) uit de erg informatieve publicatie: Leren door doen. Overheidsparticipatie in een energieke samenleving, waar ik al eerder uitvoerig uit heb geput in een publicatie over Den Bosch (lees: De zelfkwelling van Den Bosch). Zo'n nuttig schema moet gedeeld worden, lijkt me. Als je op het schema klikt kun je de tekst van de complete publicatie downloaden.

In de essaybundel Nabij is beter staan op pagina 7 de beloften van de decentralisaties in tien punten samengevat. Handig om bij de hand te hebben, dachten een aantal mensen. Zo ontstond het idee om er een placemat van te maken, als onderlegger bij een van de vele overleggen die op gemeentelijk en instellingsniveau over de praktische consequenties van de decentralisaties plaats vinden. Je kunt erop kliederen, je kan het als reminder gebruiken, als geheugensteuntje, maar je kunt er ook een vliegtuigje van vouwen. Alles kan. Op de foto's hierronder ligt de placemat klaar voor een bijeenkomst van een commissie van de gemeenteraad in Zaanstad. Wie op de placemat daaronder klikt kan een groot bestand downloaden waarmee jezelf de placemat kunt afdrukken. Wil je exemplaren op A3 formaat, stuur een mailtje dan bezorg ik je ze.

Klik hier of op bovenstaande afbeelding om de hele aflevering te lezen.