Jos van der Lans Weblog

JOS VAN DER LANS - WEBLOG / TWITTER

Tijdens mijn politieke carrière als Eerste Kamerlid (1999-2007) was ik een van de eerste politici die in 2004 een eigen - tamelijk primitief - weblog begon. Eerst vooral vanwege mijn politieke activiteiten/meningen, maar in de loop der tijd steeds meer over mijn publicaties en publieke optredens als journalist en publicist. Zo werd het weblog een etalage voor iedereen die op hoogte wilde blijven van mijn gepubliceerde artikelen en columns, van gebeurtenissen waar ik bij ben geweest, van observaties die ik doe, van meningen die in mij opwellen, of van andere persoonlijke wetenswaardigheden.

Het is geen dagboek, maar wel een soort maandboek geworden, waar ik zelf regelmatig in terug blader om nog even na te gaan hoe het ook al weer zat.

weblog - oktober 2006

okt 31	Bekijk het swingende GroenLinks-spotje
okt 25	Genoeg is genoeg: professionals in opstand Een tiental Ondernemingsraden en een aantal vertegenwoordigers van Cli�ntenraden uit de Geestelijke Gezondheidszorg (GGz)- die meer dan 24.000 werknemers vertegenwoordigen en evenzoveel cli�nten - hebben het initiatief genomen om een halt toe te roepen aan ontwikkelingen die de kwaliteit van de dienstverlening en de professionaliteit van de dienstverlener op een onaanvaardbare manier onder druk zetten. Deze Ondernemingsraden en cli�ntenraden hebben nu in een manifest hiervoor gemeenschappelijke actiepunten en mogelijke oplossingsrichtingen en partijen aangegeven die hen daarin kunnen en willen ondersteunen. Dit manifest is ook bedoeld als stimulans voor elke medewerker, elke Onderdeelcommissie en Ondernemingsraad om zelf in de eigen situatie, samen met anderen, acties te gaan voeren. Voor een betere zorg met gerespecteerde professionals. De initiatiefnemers roepen ook iedereen op dit MANIFEST te ondertekenen. Voor de tekst kunt u terecht op de site van: www.beroepseer.nl. Dat is sowieso een interessante site, met veel artikelen over professionals die geringeloord worden door de bizarre controle- en registratiezucht. U vindt er ook meer informatie over de conferentie �Stop de controlezucht in de zorg!� die de Stichting Beroeseer samen met de ondernemingsraden gaat organiseren. Zie: www.beroepseer.nl/agenda Daar staat ook hoe men zich kan inschrijven. Stop controlezucht in de zorg Contactpersoon: Hennie Bongers Locatie: Rosmalen, Noord-Brabant Tijdstip: 10-11-2006 15:00 uur. Publiek ZORGDEBAT in Rosmalen Van 15.00 tot 17.00 uur Hulpverleners zijn minutenslaven geworden: de helft van hun tijd wordt besteed aan coderen, registreren, controleren en rapporteren. Dit gaat ten koste van de zorg voor pati�nten en cli�nten. Een verkeerde ontwikkeling! Het verzet hiertegen komt op gang. Zo hebben 10 ondernemingsraden uit de Geestelijke GezondheidsZorg het initiatief genomen voor het opstellen van een Manifest �Genoeg is genoeg� . Ongetwijfeld zijn er veel meer professionals in - alle sectoren van - de zorg die protest willen aantekenen tegen de controle- en verantwoordingsgekte. Dit is uw kans! Kom naar het ZORGDEBAT in Rosmalen op 10 november aanstaande. Tijdens dit debat gaan professionals uit het werkveld in debat met politici en bestuurders gesteund door enkele toonaangevende wetenschappers. De professionals zullen zelf de aanzetten geven voor het regeerakkoord van de nieuwe regering. Aanmelding voor het zorgdebat v��r 1 november richten aan zorgdebat@beroepseer.nl Vermeld duidelijk: voor- en achternaam, functie, e-mailadres en telefoonnummer.
okt 19	De Leunstoel: net magazine voor rustige mensen Willem Minderhout is beleidsmedewerker van de PvdA-Tweedekamerfractie, secretaris van 'Een Ander Nederland', het informele praatclubje van parlementariers van SP, PvdA en GroenLinks en - niet in de laatste plaats - redacteur van het internetmagazine voor rustige mensen De Leunstoel. In die laatste hoedanigheid interviewde hij mij over ondermeer Koning Burger. In zijn weblog kondigt hij dat als volgt aan: Do 19 Okt 2006 - Rutte deugt! Als u bovenstaande titel leest, denkt u vast dat ik het over het gelijknamige jenevermerk heb. Dat merk deugt inderdaad, maar de beoogde Rutte is wel degelijk Mark. Is dat een handige uitspraak in verkiezingstijd? Vast niet. De uitspraak is overigens niet van mij maar komt uit nog onverdachtere bron: van GroenLinks senator Jos van der Lans. Het laatste hoofdstuk van zijn boek Koning Burger (Augustus Amsterdam, 2005) is getiteld �Waarom Mark Rutte deugt�. Over dat boek heb ik Jos ge�nterviewd voor De Leunstoel. En u kunt het interview uiteraard lezen in het hartstikke leuke internetmagazine voor rustige mensen:
okt 18	Wie helpt daklozen een stem geven? Sinds mei ben ik bestuurslid van de Stichting BADT, wat staat voor Belangenbehartiging Amsterdamse Dak- en Thuislozen. Eigenlijk zijn dat twee enthousiaste en aardige mensen die zich vol toewijding inzetten voor de belangen van daklozen. Ze organiseren lunchbijeenkomsten, regelen zo nodig zaken, wijzen de weg, doen goede dingen, spreken de bestuurders toe en vertegenwoordigen de stem van daklozen in de Amsterdamse inspraakgremia. Gewoon goed werk dus, maar het groeit onze twee vrijwilligers boven het hoofd, dus kunnen ze wel een steuntje gebruiken. Vandaar onderstaande oproep. Stichting BADT zoekt versterking De Stichting Belangenbehartiging Amsterdamse Dak- en Thuislozen zoekt ENTHOUSIASTE, TOEGEWIJDE VRIJWILLIGERS Het zijn interessante tijden voor de wereld van daklozen en dakloosheid. De regering en de gemeente hebben besloten dat het maar eens afgelopen moet zijn met (de overlast van) die paar duizend in Amsterdam verblijvende, ongrijpbaar levende mannen en vrouwen, met hun bierblikjes, hun gitaren en hun daklozenkranten. �In 2010 niemand meer op straat!� is het programma dat Amsterdam zichzelf heeft opgelegd en de regering springt bij met aanzienlijke sommen geld. Registratie, centrale intake, uitbreiding van de Dagbesteding en de Nachtopvang, integrale aanpak van uitkeringen, maatschappelijke opvang en gezondheidsvoorzieningen. En, in uiterste instantie, opbergen van de 60 grootste lastpakken in Drenthe. Mogen daklozen zelf ook nog wat zeggen? Samen met de Stichting BADT doen ze dat nu zo�n jaar of zeven. Op driewekelijkse inloopbijeenkomsten ventileren ze hun klachten, hun wensen, hun ambities en BADT probeert hen te helpen dit in daden om te zetten. In overleg met de gemeente, de instellingen voor Maatschappelijk Opvang, de GGD, de DWI (Sociale Dienst). Maar ook door het be�nvloeden van de gemeentepolitiek en de lokale publieke opinie. BADT doet dit met een kleine kern vrijwilligers en een enthousiast bestuur dat op afstand meepraat, meedenkt en zijn politiek- maatschappelijke netwerk benut. Overige middelen: een bescheiden maar toereikende gemeentelijke subsidie, een mini-kantoortje en gastvrijheid op wisselende daklozenlocaties. Als gezegd gebeurt er van alles in de sfeer van opvang, uitkeringen, controle en repressie. En BADT speelt daarbij een opgemerkte rol. Maar het begint ons gaandeweg boven het hoofd te groeien en daarom zoeken wij op de kortst mogelijke termijn uitbreiding van ons team met mensen die willen helpen het genuanceerde commentaar en de daarop afgestemde initiatieven te ondersteunen, al is het maar voor een paar uur per week. Alle inzet en expertise is welkom: juridisch en financieel- administratief, denkers en doeners. Nu is het moment om rampen te voorkomen en ontwikkelingen in een wenselijke richting om te buigen. Ben je ge�nteresseerd, neem dan contact op met BADT. Postbus 15113, 1001 MC Amsterdam - 06-10195597 - b_a_d_t@hotmail.com � www.badt.nl.
okt 17	Vier keer Den Haag vandaag Vier dingen vandaag in Den Haag. Het eerste is dat de GroenLinks-fractie vandaag afscheid heeft genomen van Sam Pormes, die eerder deze maand zijn lidmaatschap van de Kamer heeft opgezegd. Over zijn positie is in het verleden veel te doen geweest (zie ondermeer dit weblog in april), en zijn terugtreden kan in het verlengde daarvan worden gezien. Hij schreef de Kamervoorzitter Yvonne Timmerman-Buck de volgende brief: Assen, 5 oktober 2006 Betreft: be�indiging lidmaatschap Eerste Kamer der Staten-Generaal Geachte mevrouw de voorzitter, beste Yvonne, Hierbij deel ik je mede dat ik heb besloten mijn kamerlidmaatschap per 30 oktober 2006 te be�indigen. Het "waarom" van een tussentijds vertrek uit de politiek is niet makkelijk te beantwoorden. Persoonlijke en politieke motieven, leergierigheid en nieuwsgierigheid om andere wegen te bewandelen spelen een rol. Wel blijft voor mij essentieel, waar dan ook de publieke zaak te dienen. Het uitstralen van tolerantie en het werken vanuit respect en interesse in je naaste, in de ander, blijven voor mij de belangrijke leidraden. Ik wil graag benadrukken dat ik sinds mijn aantreden in de Eerste Kamer met veel plezier heb gewerkt in een prettige werksfeer met veel steun van het ambtelijke apparaat. Aan hen ben ik veel dank verschuldigd. Tenslotte wil ik wil je graag bedanken voor de sympathieke wijze waarop jij vorm en inhoud hebt gegeven aan het voorzitterschap. Met vriendelijke groet, Sam Pormes We hebben in de fractie na ruim vijf jaar samenwerking vandaag met kleine attenties afscheid genomen van elkaar. Hoewel de Tweede Kamer tegen heeft gestemd heeft de Eerste Kamer-fractie uiteindelijk geen aantekening gevraagd, zoals dat in het kamerjargon heet. Dat kwam niet alleen omdat de hete brei voor ene belangrijk deel werd doorgeschoven naar de invoeringswet (waar we dan alsnog tegen kunnen stemmen), maar ook omdat Winsemius uiterst innemend en serieus het debat inging. Hij is natuurlijk enorm door de wol geverfd, maar hij heeft ook iets verfrissends en dat maakt zo�n discussie wel zo aangenaam. Omdat er ook veel voor de nieuwe regels te zeggen valt, hebben we uiteindelijk dus maar ja gezegd. Misschien een zwak moment, maar het had verder niks uitgemaakt. Klik voor mijn bijdrage: hier. Het derde punt was spannender. De Kamer maakt zich al weken op om de splitsingswet met betrekking tot de energiebedrijven. Daar waren 129 Tweedekamerleden voor (VVD, CDA, PvdA, D66, GroenLinks, en nog wat klein spul), maar in de EK leven er serieuze bedenkingen. Gisteren hebben we de PvdA- en GL-fracties, een gezamenlijk overleg gehad met de Tweede Kamerwoordvoerders Ferd Crone (PvdA, links op de foto) en Kees Vendrik (GL, rechts op de foto ). Dat leverde al een pittige discussie op en vandaag hebben we voor de tweede ronde een forse portie vragen op tafel gelegd bij Joop Wijn die zelf ook zijn twijfels schijnt te hebben. Als hij er tijdig antwoord op weet te geven, gaan we de kwestie op 14 november plenair behandelen. Dat kan nog spannend worden.Wie de hele inbreng na wil lezen, moet hier klikken. Ten vierde: er was weer eens een bijeenkomst van �Een Ander Nederland�, een informeel overleg tussen linkse kamerleden van PvdA, SP en GroenLinks. Vandaag stonden de verkiezingsprogramma�s centraal, onder het motto zoek de zeven verschillen. Dat bleek nog een behoorlijke opgave, hoewel het wel lukt. Ik was er vanwege het debat met Winsemius niet de hele tijd bij, maar het was een opgewekt, en vrolijk debat. Ondanks de polls. Leuk en toch links, het kan wel.
okt 15	Net geen PR op halve marathon in Amsterdam Dat viel niet tegen, de halve marathon vandaag in Amsterdam. Het weer was geweldig en het �liep�vanaf het begin lekker. Jammer was wel dat ik mijn GroenLinks-EK-collega Diana de Wolff al na twee kilometer de hielen liet zien. We hadden het plan om samen 1:50:00 te lopen, maar mijn aanvangstempo was te hoog. Maar Diana liep desondanks toch 1:54:14, een hele goede tijd. Ik raasde in ruim 48 minuten over de tien kilometer, de vijftien kilometer ging in ongeveer 1:13:00 en toen zat er tot mijn verassing een persoonlijk record in. Mijn snelste tijd dateerde uit juni 2004, de halve marathon van Leiden liep ik toen in 1:44:14. vanaf de 16 kilometer ging het echter niet meer zo voortvarend, ik heb eigenlijk nooit meer dan 16 kilometer getraind, en dat merkte ik wel. Uiteindelijk kwam ik in het Olympisch Stadion uit op 1:44:24, net geen PR, maar wel een hele goede tijd. Daarmee werd ik 1968e van de 6979 deelnemers. 28 procent van de halve-marathonnners was weliswaar sneller, maar 72 procent deed er langer over. Ik kan nog best mee dus, zoals uit onderstaand grahic blijkt, waarin mijn positie door het gele mannetje wordt aangegeven..
okt 11	Jeugd-ggz en jeugdzorg komen nader tot elkaar De foto�s zijn wat wazig. De bijeenkomst was echter helder. In de zaal zitten de nodige kopstukken uit de jeugd-ggz en de jeugdzorg. De zaal is op het terrein van de psychiatrische inrichting Zon en Schild net buiten Amersfoort. Ter discussie stond het visiedocument van de jeugd-ggz, getiteld �Breed beschikbaar�. Als ik de aanwezigen mag geloven, is het een van de eerste keren dat de verschillende vertegenwoordigers met een open mind met elkaar in de debat gaan. De Wet op de Jeugdzorg heeft de verhoudingen er niet bepaald op verbeterd, maar langzaam maar zeker lijken de kruitdampen op te trekken en kijken de partijen elkaar weer aan. Tenminste dat was de mening van de aanwezigen zelf, en zij werken dagelijks in deze sector. Mijn taak was een kritische aftrap te geven en dat was een mooie gelegenheid om nog eens terug in de tijd te gaan. De verkokering in de jeugdzorg staat immers al een kwart eeuw op de agenda en als je het zo bekijkt schiet het niet erg op. De beste troepen werken nog steeds niet aan het front. Klik voor mijn bijdrage hier. Leuk was dat ook Henri Henselmans aanwezig was, inmiddels directeur van een instelling op het terrein van kind en psychiatrie in Den Bosch. Henri Henselmans is de uitvinder van het begrip �bemoeizorg�, en omdat velen menen dat ik dat verzonnen heb moet ik altijd uitleggen dat Henri Henselmans de term gemunt heeft. Hij gebruikte de term al in 1990 in het MGv en schreef er in 1993 een mooi proefschrift over. Hem komt dus alle eer toe, maar het vreemde was dat ik hem al die jaren nog nooit ontmoet had. Vandaag heb ik hem dan eindelijk de hand geschut, mijn broeder in de strijd voor frontprofessionaliteit.
okt 10	Ross bevestigt toezeggingen over WMO Vandaag was staatssecretaris Ross in de Eerste Kamer om daar bij de commissie Volksgezondheid uitleg te geven over haar onduidelijke wijze waarop zij met haar toezeggingen over de Wet Maatschappelijke Ondersteuning omgaat. Die had ze gedaan tijdens de behandeling van de WMO in de Kamer, eind juni. Een belangrijke toezegging was dat de aanbesteding van de huishoudelijke zorg niet per se voor 1 januari 2007 afgerond zou hoeven te zijn. Daardoor zouden gemeenten meer ruimte krijgen om zorgvuldig te handelen. Dat had Ross toegezegd, maar niet of nauwelijks gecommuniceerd met gemeenten. Dat schiet dan natuurlijk niet op. Vandaar dat de Kamer het tijd vond om Ross eens op het matje te roepen. Op de foto overlegt Ross met haar ambtenaren over wat voor antwoord ze zal geven op de vele vragen. De toezegging zal ze in ieder geval gestand doen. Mooi. Voorts gonst het in het Binnenhof van de verkiezingskoorts. Vandaag was Wouter Bos in de weer om een spotje te maken om jongeren naar de sstembus te trekken. Hij schijnt daarover met Katja Schuurman een weddenschap gesloten te hebben wie het beste spotje maakt. Ik denk dat Katja wint, want Wouter had onder meer Femke Halsema in gehuurd om te rappen. Femke kan heel veel, maar dat kan ze beter aan anderen over laten.
okt 9	De kunst van het vliegwieleren in Zwolle Het was een crime om er te komen. In Nunspeet. De stoptrein tussen Amersfoort en Zwolle viel uit om nog niet opgehelderde redenen, waardoor ik in plaats van ruim op tijd plotseling te laat dreigde te komen. Verschrikkelijk. Maar gelukkig stormde ik precies op tijd de zaal in van het conferentieoord de Sparrenhof waar een twintigtal ambtenaren van de afdeling Leefbaarheid en Participatie van de gemeente Zwolle zich had verzameld voor een tweedaagse heisessie. Aan mij de taak om de nieuw gevormde afdeling van munitie te voorzien om met frisse moed er tegen aan te gaan. Dat laat ik mij natuurlijk niet twee keer zeggen. Mij kun je inmiddels �s nachts wakker maken voor een verhaal over �Koning Burger die om weerwerk vraagt, �over �reinventing public sphere�, over mijn tien ontwerpprincipes. Voor de Zwollenaren kwam daar nog eens bij de Topografie van lokale zorg en welzijnspraktijken, die ik voor het TSS-Jaarboek 2005 heb ontwikkeld, als mede mijn nieuwe formule: vliegwiel + infrastructuur = empowerment / wijkkracht / zelforganisatie. Om die reden had ik mijn voordracht dit keer �De kunst van het vliegwieleren� gedoopt. Ik geloof namelijk dat een complexe, heterogene, diverse, eigenwijze samenleving, vraagt om vliegwielfunctionarissen, aanjagers, aanslingeraars. Inderdaad: oude opbouwwerkers. Voor zoveel onderwerpen heb je aan een uurtje nauwelijks genoeg. Maar dat maakt niet uit. Eigenlijk zijn dit soort discussiebijeenkomsten voor een klein en betrokken groep mensen het leukst om te doen. Leuker dan een zaal van 100 mensen, want daar komt niks van terug. Met 20 mensen kun je de gezichten lezen en vrijwel onmiddellijk proeven wat mensen bezig houdt. En dat maakt het veel leuker. Voor mij in ieder geval. Of ze er in Zwolle ook veel aan gehad hebben, moet nog blijken. Wie ge�nteresseerd is in de plaatjes en schema's kan voor de powerpoint-presentatie hier klikken.
okt 7	Vrijwilligerswerk in Den Haag Woedend was ze, de Haagse dame, die toch al ver in de zeventig moest zijn. Woedend omdat ik tijdens mijn voordracht op een powerpoint-plaatje had gezet: 'Vroeger deed je vrijwilligerswerk uit verveling, tegenwoordig doe je vrijwilligerswerk voor persoonlijke verrijking'. Hoezo verveling? Waar ik het vandaan haalde? �Meneer, ik doe dit vrijwilligerswerk al dertig jaar, en ik doe het om dat het belangrijk is, om mensen te helpen.� En gelijk had ze. Je zou maar dertig jaar in Den Haag ziekenbezoek afleggen, mensen de helpende hand bieden en dan komt er zo�n drs langs om te zeggen dat je dat uit verveling doet. Wat ik bedoelde te zeggen is dat het oude vrijwilligerswerk niet onder de immense tijdsdruk van de moderne samenleving leefde. Het lag meer voor de hand om je bij de Zonnebloem of andere liefdadigheidsorganisaties aan te sluiten en er actief voor te worden, want dan hoorde je er bij en liet je je van de je beste kant zien. Als je wat wilde had je niet zoveel keuze. Verveling is daarvoor inderdaad een te snelle typering, het is de combinatie van wat wiullen betekekenen en erbij horen. Dat nu is anno 2006 voor een belangrijk deel anders, zeker voor jongere generaties. Er zijn zoveel mogelijkheden, zoveel alternatieven, dat de overtuiging om goed te doen het af heeft gelegd tegen de behoefte om er zelf wat mee op te schieten. Dat leidt tot andere keuzen, andere vormen van vrijwilligerswerk. Dat had ik willen zeggen, en ik heb deze mevrouw dan ook met de hand op het hart beloofd dat ik het nooit meer zo zou zeggen en mijn powerpoint-presentatie er op aan zal passen. Het tafereel vond plaats in de gymzaal van de Christelijke Scholengemeenschap Zandvliet aan de Zuidenhoutseweg in Den Haag, waar HOF � Promotie Haags Vrijwilligerswerk, zeg maar de ondersteuningsorganisatie voor Haags vrijwilligerswerk, een conferentie organiseerde voor Haagse vrijwiligers en betrokken instanties over �Vrijwilligers dichtbij�. Oftewel: de rol van vrijwilligers in de buurt of de wijk. Een prachtige gelegenheid om nog een keer de �Ode vaan mijn vader� voor te lezen, het verhaal waar de in 1995 verschenen bundel De onzichtbare samenleving mee begint. Het is het verhaal van Joop van der Lans (rechts op de foto); een klassieke vrijwilliger, een gemeenschapsmens, die in het harnas sterft en met wiens dood � zo dramatsieert het verhaal � ook een tijdperk van klassiek vrijwilligerswerk afgesloten wordt. Dat verhaal heb ik in 1995 en 1996 op verschillende plaatsen in het land voorgelezen, maar nooit in Den Haag, de plaats waar mijn vader zijn sociale koninkrijkje bestierde. Dus die gelegenheid liet ik niet voorbij gaan, en bovendien was het een mooi aanloopje om na te gaanw at er allemaal veranderd is, en hoe het moderne vrijwilligerswerk en de publieke sector elkaar nodig hebben. En dat allemaal in een half uurtje. Na mij kwam de Haagse wethouder Burgerschap en Deconcentratie Rubin Baldewesingh (foto links), die een geweldige peptalk ten gehore bracht over waarom hij het woord integratie vervangt door burgerschap en er voor gaat zorgen dat Hagenaars over vier jaar weer wat meer trots zijn op hun stad. Ik vat het een beetje kort door de bocht samen, maar hij had een goed verhaal. Of het ook zo werkt, ik help het hem hopen. Wie ge�nteresseerd is in mijn bijdrage kan voor de (dus aangepaste) powerpoint-presentatie hier klikken. Op de website van HOF kunt u meer over de conferentie en de organisatie lezen. Zie: HOF Promotie Haags Vrijwilligerswerk
okt 4	Debat met Pau Frissen over RMO-advies Een fenomeen, zo mag je prof. Dr. P.A.H. Frissen toch eigenlijk wel noemen. Hij heeft een geweldige performance, waarin hij op een buitengewoon elegante, maar toch ook venijnige manier zijn gehoor tegen de haren weet te strijken. Met zichtbaar genoegen spreekt hij bij voorkeur ambtenaren toe, of andere staatsdienaren, die hij genadeloos op de zwakke plekken weet te trekken en zelfs zo dat ze danig in de lach schieten. Paul Frissen si zo�n beetje de hofnar van de Nederlandse overheid, maar dan een hofnar in de goede betekenis van het woord. Hij gaat de confrontatie niet uit de weg, maar is tegelijkertijd door zijn humor ongrijpbaar. Vandaag had ik de eer om met hem te mogen discussi�ren bij het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, waar de afdeling AVIB (geen idee wat het betekent) een discussie had georganiseerd over het RMO-advies Verschil maken na de verzorgingsstaat, dat grotendeels door Paul Frissen is geschreven. Het was een leuk debat, die grotendeels dezelfde thema�s afliep als bij het twistgesprek dat Paul Frissen en ik eerder hadden voor het februari-nummer van TSS naar aanleiding van mijn boek Koning Burger. Klik hier voor een verslag. Over heel veel dingen zijn we het eens, maar op een punt denk ik dat zijn verhaal zo langzaam maar zeker achterhaald wordt. Want hij fulmineert nog steeds tegen de Albedil-staat, de staat die alles regelt en in stelsels vat. Hou daar mee op, zegt Frissen, vertrouw op het eigen organiserende vermogen van burgers. En dan weet hij duizend voorbeelden aan te halen waaruit blijkt dat de staat nog steeds niet los kan laten. Dat is waar. Maar interessanter is de vraag: wat de staat, de publieke sector dan wel kan. Wat is publiek eigenlijk, wie geeft dat vorm en hoe doe je dat? Steeds meer neigt het debat in de richting van dat soort vragen? Dus niet langer naar wat de staat allemaal niet vermag, maar de fase daarna: wat de nieuwe staat, die niet langer alles bedisselt, nog wel vermag. Dat is veel interessanter, dan blijven hangen in de oude melodie. Misschien is dat wel een de beste typering van Frissen: hij is � hoe eloquent verder ook � een langspeelplaat geworden die in dezelfde groef blijft hangen. Meer informatie op www.p.a.h.frissen.nl
okt 3	CDA en VVD schuwen debat De Senaat is een plek van taaie tradities. Zo'n traditie is dat ook de Eerste Kamer zijn Algemene Politieke Beschouwingen (APB) houdt. Die worden niet rechtstreeks op de televisie uitgezonden en ook de schrijvende pers is mondjesmaat aanwezig. Toch propt de volledige regering zich eens per jaar achter de veel te kleine regeringstafel om beleefd de fractievoorzitters aan te horen. De premier draait zijn mantra af en weigert meer toe te zeggen dan hij al eerder in de Tweede Kamer heeft gedaan. Van GroenLinks mag dit ritueel worden afgeschaft, maar staat daarin praktisch alleen. Edoch: dit jaar zijn het uitgerekend CDA en VVD, de harde kern van senaatsupporters, die het wel een keer over willen slaan. Waarom? De verkiezingen staan voor de deur en dan wordt zo'n debat een verkiezingsdebat. Een labbekakkerig gelegenheidsargument. Balkenende III moest en zou een missionair kabinet zijn met een volwaardige begroting. Zo'n begroting moet het dan ook verdedigen in de Senaat, zolang het fenomeen APB bestaat. Dat er verkiezingen voor de deur staan, kan het debat alleen maar relevanter en misschien zelfs wel spannender maken. Maar nee, dat kan niet de bedoeling zijn, vinden CDA en VVD. Balkenende IV volgens Femke Halsema hebben we de kracht er niet meer voor; de realiteit is nogf dramatischer: VVD en CDA hebben er zelf de rkacht niet meer voor.
okt 1	Geuzen winnen in Hilversum Foto van de week: Lewis van Pelt (Foto: Hes Mundt)