Tijdens mijn politieke carrière als Eerste Kamerlid (1999-2007) was ik een van de eerste politici die in 2004 een eigen - tamelijk primitief - weblog begon. Eerst vooral vanwege mijn politieke activiteiten/meningen, maar in de loop der tijd steeds meer over mijn publicaties en publieke optredens als journalist en publicist. Zo werd het weblog een etalage voor iedereen die op hoogte wilde blijven van mijn gepubliceerde artikelen en columns, van gebeurtenissen waar ik bij ben geweest, van observaties die ik doe, van meningen die in mij opwellen, of van andere persoonlijke wetenswaardigheden.
Het is geen dagboek, maar wel een soort maandboek geworden, waar ik zelf regelmatig in terug blader om nog even na te gaan hoe het ook al weer zat.
Reacties worden op prijs gesteld. Stuur een email naar: info©josvdlans.nl
|
|
|
weblog - mei 2021
mei 30
|
Harry van den Berg - Een maestro in de politiek
Op vrijdag 28 mei was er een kleine afscheidsplechtigheid voor Harry van den Berg, founding father (1990-1996) van het Wetenschappelijk Bureau van GroenLinks, en daarna betekenisvol voorman van ANGSAW (Amsterdam-Noord Groene Stad aan ’t Water) een groep actieve Noorderlingen die zich met de toekomst vcan het stadsdeel bemoeide. Ik kende Harry heel goed, zowel van de tijd dat ik medebestuurslid was van het Wetenschappelijk Bureau, als van de tijd (2007-2014) dat ik mij samen met hem in de Stichting Cultuur aan ’t IJ hard maakte om de Tolhuistuin te realiseren. Ik verving bij deze bijeenkomst Gerrit Pas die daar namens GroenLinks het woord zou voeren, maar door ziekte verhinderd was. Hieronder mij eerbetoon aan een hele bijzondere man.
De enige twee betaalde medewerkers van de Wetenschappelijk Bureaus van de PSP én de PPR hadden er een hard hoofd in, toen ze in 1990 hoorden dat de CPN de voorzitter zou leveren van het nieuw op te richten WB van GroenLinks. De CPN had deze eer te danken aan het feit dat het IPSO, het WB van de CPN, al helemaal geen personeel meer had en dus dan maar via het voorzitterschap haar inbreng veilig moest zien te stellen. De toestand was overigens kritiek. PPR, PSP en CPN (en de meefuserende Evangelische Volkspartij (EVP), een zonodig nog kleinere politieke splinter) waren op sterven na dood en er moest echt serieus denkwerk worden verricht om GroenLinks nieuw leven in te blazen.
Maar kon dat onder leiding van een CPN’er? Communisten hadden - zeker in kringen van de PSP en PPR - het imago van oerlinkse, wat drammerige partijtijgers waarvan de meesten nog nooit op een inspirerende gedachte over het milieu of het klimaat waren betrapt. Als dat dus maar goed zou gaan?!
Nu, ruim dertig jaar later weten we, dat het beste wat het WB van GroenLinks in 1990 had kunnen overkomen Harry van den Berg was. Harry ontpopte zich als de founding father van het nieuwe WB. Hij organiseerde direct een groot internationaal congres over groene en linkse politiek, waarmee hij GroenLinks op de internationale kaart zette. Hij was een meedenker, iemand bij wie iedere medewerker altijd voor raad en daad terecht kon, een nauwgezet meelezer van conceptteksten. Hij waakte over de onafhankelijkheid van het WB, weerde zich principieel tegen al die partijbestuurders die het wetenschappelijke bureau voor hun partijkarretje wilden spannen. Hij bleek in alles het tegendeel van waarvoor was gevreesd. Hij was – tussen 1990 en 1996 – de ideale voorzitter.
Zo leerde ik, als medebestuurslid, Harry kennen. Als iemand waar je op kunt bouwen. Aardig, geduldig, tactisch, doordacht, strategisch, bescheiden edoch vasthoudend – opgeven zat niet in zijn aard. Harry – met een full time baan aan de VU – was eigenlijk het derde staflid, onbetaald, maar niet minder productief. Harry had het altijd over meewerkend besturen, waarbij hij – tot grote opluchting van alle anderen – zelfs eigenhandig de jaarverslagen schreef. Waar vind je nog zo’n voorzitter?
Met Gerrit Pas, een van de twee eerste medewerkers die de komst van een CPN-voorzitter met de nodige zorg tegemoet had gezien, ontwikkelde Harry een dierbare vriendschap. Hun wederzijdse liefde voor kunst en cultuur leverde daarvoor de niet-aflatende brandstof. Gerrit had hier dit verhaal moeten vertellen, ik doe dat eigenlijk namens hem, want hij is ziek en helaas niet in staat om hier het woord te voeren.
Paul Basset, die andere eerste WB-medewerker, reageerde onthutst op het plotselinge overlijden van Harry. Hij zei spontaan: ‘Ach, onze maestro is niet meer.’
Maestro…!?
Het is een vreemd woord. Het is eigenlijk een woord dat je totaal niet met de politiek in verband brengt. Maestro Rosenmüller, maestro Klaver – het doet pijn aan je oren. Bij maestro’s denk je aan dirigenten, aan cultuurscheppers, aan bijzondere mensen, aan mensen van de buitencategorie. En juist daarom is het een woord dat naadloos op Harry past. Hij was de maestro van het WB, en later van Amsterdam-Noord. Hij was een maestro in de politiek, een uiterst zeldzame, unieke verschijning, waarvan we alleen maar blij mogen zijn dat we hem hebben mogen meemaken.
Maestro, dank je wel!!
|
mei 21
|
Harry van den Berg overleden
|
mei 20
|
Bij het overlijden van Harry van den Berg
Gisteren (19 mei) overleed Harry van der Berg. Ik werkte begin jaren negentig met hem samen in het bestuur van het Wetenschappelijk Breau van GroenLinks, maar vooral tussen 2007 en 2014 in het bestuur van de Stichting Cultuur aan ’t IJ dat heel hard moest trekken om de Tolhuistuin van de grond te krijgen. Mede dankzij de connecties en inzet van Harry is dat ondanks alle tegenwind toch gelukt. Het bestuur was een energiek (en aangenaam) gezelschap van bewogen doorzetters en hardnekkige volhouders, die geschokt reageerden op het onverwachte nieuws van Harry’s overlijden.
Chris Keulemans
Het spijt me dat ik jullie heel verdrietig nieuws moet melden: vanmiddag is onze Harry overleden. Hij leed het afgelopen jaar aan Parkinson. Daar kwamen de afgelopen weken ernstige complicaties bovenop. Hij werd opgenomen in het Boven IJ Ziekenhuis, was nauwelijks meer bij bewustzijn - en vanmiddag hoorde ik van Bart Stuart,die hem heeft opgevolgd als voorzitter van ANGSAW, dat hij het niet heeft gehaald. Gisteren sprak ik zijn lieve vrouw Els nog: zij is met hun drie zoons steeds bij hem geweest, op dat moment was er nog eens kans dat hij het zou halen, zij het nooit meer op volle kracht.&
Ik hoef jullie niet te vertellen hoe wijs, warm, strijdbaar, zachtmoedig en onverzettelijk Harry is geweest. Ontzettend belangrijk, vroeger voor de CPN, aan de universiteit, altijd voor Noord en natuurlijk voor de Tolhuistuin.
Piet Bogert
wat een ongelofelijk verdrietig bericht. Wat een pracht man was Harry, wat een toonbeeld van integriteit en verbinding. En een onmisbare schakel in ons unieke Tolhuistuinclubje.
Jos van der Lans
Ai, wat treurig. Hij was in politiek opzicht een toonbeeld. Loyaal aan zijn standpunten, open in zijn communicatie, altijd op zoek naar verbinding, aanhoudend maar vriendelijk, strategisch en tegelijkertijd zijn hart dicht bij mensen in zijn eigen stadsdeel. Hij verdient een standbeeld in Noord, ergens in de Tolhuistuin.
Jan Donkers
Wat een naar nieuws. Harry was een ware pionier van de Tolhuistuin. Ik herinner me pittige onderhandelingen met Rob Post in 2005 en series vergeefse gesprekken in Bergen met de weduwe van Lucebert in pogingen naar over te halen het Lucebert Centrum naar de Tolhuistuin te halen. Een aimabel mens, bescheiden maar daadkrachtig. Noord mist hem nu al, hoop ik.
Paul Vonk
Met Harry verliest Amsterdam Noord een boegbeeld van beschaving en tegenwicht tegen het ambtenarenbestuur dat we nu hebben. |
mei 20
|
Wat moeten we met al die websites over werken in de wijk?
De website Buurtwijs.nl bestaat vijf jaar. Ik stond mede aan de wieg van deze website. Daar zat een bepaalde gedachte achter? Wat is daarvan gerealiseerd? En zijn er niet veel te veel wijkwebsites? Zien we door al die verschillende bomen nog met het bus? Klik op de afbeelding hierboven of hier om het hele verhaal te lezen op de website van Buurtwijs.nl. |
mei 4
|
Dodenherdenking - NAMEN&NUMMERS Amsterdam-Oost - JOSEPH BONN
Met mijn familie vandaag meegedaan aan het prachtige herdenkingsproject Namen & Nummers in Amsterdam-Oost. In dit project van kunstenaar Ida van der Lee kan je een naam kiezen van een slachtoffer van Holocaust die in Amsterdam-Oost woonde. Ida van der Lee startte er in 2012 mee en dit jaar was de laatste keer. Het idee is elk jaar opnieuw geweest om slachtoffers symbolisch terug naar huis te brengen door een zelfgemaakt naambordje van een slachtoffer in een grote plattegrond te leggen. Je kunt iemand kiezen, een bordje maken en een herdenkingspagina vullen met je verhaal.
Ik zocht op het Transvaalplein en zag tot mijn verbazing dat Joseph Bonn nog niet gekozen was om een naambordje voor te maken. Joseph Bonn is zo ongeveer de hoofdpersoon uit Hoofdstuk 3 van mijn boek Het rode geluk, waarin ik de geschiedenis van de Algemene Woningbouwvereniging (AWV) te Amsterdam beschrijf. De AWV was de grootste Amsterdamse woningbouwvereniging, onmiskenbaar socialistisch en haar eerste woningbouwcomplex was het Transvaalplein in Amsterdam. De eerste woningen werden in 1913 opgeleverd en Joseph Bonn, zijn vrouw en twee kinderen waren de eerste bewoners. Vanaf het begin was hij voorzitter van de bewonerscommissie en dat is hij tot zijn deportatie in 1942 gebleven.
Het Transvaalplein stond bekend als het rode pleintje, vrijwel iedereen (op een communist na) stemde op de SDAP. 1 mei werd groots gevierd, voormannen van de SDAP (Sam de Wolff, Monne de Miranda) spraken vanuit een raam op nr. 12 de mensen op het plein toe. Pleinbewoners vormden een vitale gemeenschap, met Joseph Bonn als burgemeester, zoals hij door zijn medebewoners wel wat smalend werd genoemd. Zeker de mensen waren vrijwel allemaal joods; de AWV telde vanaf haar oprichting veel joodse arbeiders, waaronder veel diamantbewerkers, zoals Joseph Bonn. Maar ze waren vooral geëmancipeerde en bewuste arbeiders, ontsnapt uit de duistere buurten, uit de armoede. Ze geloofden in het avondrood, in de vooruitgang. Tot de oorlog hen ineens reduceerde tot hun geloof en afkomst – een even verbijsterende als onbegrijpelijke ervaring, waar tegenover ze machteloos stonden. In 1942 werden nagenoeg alle bewoners van het Transvaalplein afgevoerd, waaronder Joseph Bonn en zijn vrouw. Zij overleden in Auschwitz.
Het deed me echt veel om uitgerekend voor Joseph Bonn, de hoofdpersoon van mijn verhaal over het Transvaalplein, een naambordje te maken. Om de voorzitter van de bewonerscommissie, de spil waar de Transvaalplein-gemeenschap in veel opzichten om draaide, toch een beetje thuis te brengen. Om hem gewoon de eer te bewijzen die hij verdiende. En het is een mooie gelegenheid om mijn verhaal over het Transvaalplein dat digitaal nog niet ter beschikking is meteen vandaag online te brengen. Klik hier voor de pdf.
|
mei 2
|
De Middenschool op herhaling?
|
mei 1
|
Over sociale-woningbouwhuurders die woningen bezitten
De hele column lezen? Klik hier of op de afbeeldingen hierboven.
|
mei 1
|
Parlementaire schijnheiligheid
|
|
Kies een periode:
september 2024 augustus 2024 juli 2024 juni 2024 mei 2024 april 2024 maart 2024 februari 2024 januari 2024 december 2023 november 2023 oktober 2023 september 2023 augustus 2023 juli 2023 juni 2023 mei 2023 april 2023 maart 2023 februari 2023 januari 2023 december 2022 november 2022 oktober 2022 september 2022 augustus 2022 juli 2022 juni 2022 mei 2022 april 2022 maart 2022 februari 2022 januari 2022 december 2021 november 2021 oktober 2021 september 2021 augustus 2021 juli 2021 juni 2021 mei 2021 april 2021 maart 2021 februari 2021 januari 2021 december 2020 november 2020 oktober 2020 september 2020 augustus 2020 juli 2020 juni 2020 mei 2020 april 2020 maart 2020 februari 2020 januari 2020 december 2019 november 2019 oktober 2019 september 2019 augustus 2019 juli 2019 juni 2019 mei 2019 april 2019 maart 2019 februari 2019 januari 2019 december 2018 november 2018 oktober 2018 september 2018 augustus 2018 juli 2018 juni 2018 mei 2018 april 2018 maart 2018 februari 2018 januari 2018 december 2017 november 2017 oktober 2017 september 2017 augustus 2017 juli 2017 juni 2017 mei 2017 april 2017 maart 2017 februari 2017 januari 2017 december 2016 november 2016 oktober 2016 september 2016 augustus 2016 juli 2016 juni 2016 mei 2016 april 2016 maart 2016 februari 2016 januari 2016 december 2015 november 2015 oktober 2015 september 2015 augustus 2015 juli 2015 juni 2015 mei 2015 april 2015 maart 2015 februari 2015 januari 2015 december 2014 november 2014 oktober 2014 september 2014 augustus 2014 juli 2014 juni 2014 mei 2014 april 2014 maart 2014 februari 2014 januari 2014 december 2013 november 2013 oktober 2013 september 2013 augustus 2013 juli 2013 juni 2013 mei 2013 april 2013 maart 2013 februari 2013 januari 2013 december 2012 november 2012 oktober 2012 september 2012 augustus 2012 juli 2012 juni 2012 mei 2012 april 2012 maart 2012 februari 2012 januari 2012 december 2011 november 2011 oktober 2011 september 2011 augustus 2011 juli 2011 juni 2011 mei 2011 april 2011 maart 2011 februari 2011 januari 2011 december 2010 november 2010 oktober 2010 september 2010 augustus 2010 juli 2010 juni 2010 mei 2010 april 2010 maart 2010 februari 2010 januari 2010 december 2009 november 2009 oktober 2009 september 2009 augustus 2009 juli 2009 juni 2009 mei 2009 april 2009 maart 2009 februari 2009 januari 2009 december 2008 november 2008 oktober 2008 september 2008 augustus 2008 juli 2008 juni 2008 mei 2008 april 2008 maart 2008 februari 2008 januari 2008 december 2007 november 2007 oktober 2007 september 2007 augustus 2007 juli 2007 juni 2007 mei 2007 april 2007 maart 2007 februari 2007 januari 2007 december 2006 november 2006 oktober 2006 september 2006 augustus 2006 juli 2006 juni 2006 mei 2006 april 2006 maart 2006 februari 2006 januari 2006 december 2005 november 2005 oktober 2005 september 2005 augustus 2005 juli 2005 juni 2005 mei 2005 april 2005 maart 2005 februari 2005 januari 2005 december 2004 november 2004 oktober 2004 september 2004 augustus 2004 |
|