JOS VAN DER LANS - WEBLOG / TWITTER

Tijdens mijn politieke carrière als Eerste Kamerlid (1999-2007) was ik een van de eerste politici die in 2004 een eigen - tamelijk primitief - weblog begon. Eerst vooral vanwege mijn politieke activiteiten/meningen, maar in de loop der tijd steeds meer over mijn publicaties en publieke optredens als journalist en publicist. Zo werd het weblog een etalage voor iedereen die op hoogte wilde blijven van mijn gepubliceerde artikelen en columns, van gebeurtenissen waar ik bij ben geweest, van observaties die ik doe, van meningen die in mij opwellen, of van andere persoonlijke wetenswaardigheden.

Het is geen dagboek, maar wel een soort maandboek geworden, waar ik zelf regelmatig in terug blader om nog even na te gaan hoe het ook al weer zat.

Reacties worden op prijs gesteld. Stuur een email naar: info©josvdlans.nl

weblog - mei 2021
Harry van den Berg - Een maestro in de politiek

Op vrijdag 28 mei was er een kleine afscheidsplechtigheid voor Harry van den Berg, founding father (1990-1996) van het Wetenschappelijk Bureau van GroenLinks, en daarna betekenisvol voorman van ANGSAW (Amsterdam-Noord Groene Stad aan ’t Water) een groep actieve Noorderlingen die zich met de toekomst vcan het stadsdeel bemoeide. Ik kende Harry heel goed, zowel van de tijd dat ik medebestuurslid was van het Wetenschappelijk Bureau, als van de tijd (2007-2014) dat ik mij samen met hem in de Stichting Cultuur aan ’t IJ hard maakte om de Tolhuistuin te realiseren. Ik verving bij deze bijeenkomst Gerrit Pas die daar namens GroenLinks het woord zou voeren, maar door ziekte verhinderd was. Hieronder mij eerbetoon aan een hele bijzondere man.



De enige twee betaalde medewerkers van de Wetenschappelijk Bureaus van de PSP én de PPR hadden er een hard hoofd in, toen ze in 1990 hoorden dat de CPN de voorzitter zou leveren van het nieuw op te richten WB van GroenLinks. De CPN had deze eer te danken aan het feit dat het IPSO, het WB van de CPN, al helemaal geen personeel meer had en dus dan maar via het voorzitterschap haar inbreng veilig moest zien te stellen. De toestand was overigens kritiek. PPR, PSP en CPN (en de meefuserende Evangelische Volkspartij (EVP), een zonodig nog kleinere politieke splinter) waren op sterven na dood en er moest echt serieus denkwerk worden verricht om GroenLinks nieuw leven in te blazen.

Maar kon dat onder leiding van een CPN’er? Communisten hadden - zeker in kringen van de PSP en PPR - het imago van oerlinkse, wat drammerige partijtijgers waarvan de meesten nog nooit op een inspirerende gedachte over het milieu of het klimaat waren betrapt. Als dat dus maar goed zou gaan?!

Nu, ruim dertig jaar later weten we, dat het beste wat het WB van GroenLinks in 1990 had kunnen overkomen Harry van den Berg was. Harry ontpopte zich als de founding father van het nieuwe WB. Hij organiseerde direct een groot internationaal congres over groene en linkse politiek, waarmee hij GroenLinks op de internationale kaart zette. Hij was een meedenker, iemand bij wie iedere medewerker altijd voor raad en daad terecht kon, een nauwgezet meelezer van conceptteksten. Hij waakte over de onafhankelijkheid van het WB, weerde zich principieel tegen al die partijbestuurders die het wetenschappelijke bureau voor hun partijkarretje wilden spannen. Hij bleek in alles het tegendeel van waarvoor was gevreesd. Hij was – tussen 1990 en 1996 – de ideale voorzitter.

Zo leerde ik, als medebestuurslid, Harry kennen. Als iemand waar je op kunt bouwen. Aardig, geduldig, tactisch, doordacht, strategisch, bescheiden edoch vasthoudend – opgeven zat niet in zijn aard. Harry – met een full time baan aan de VU – was eigenlijk het derde staflid, onbetaald, maar niet minder productief. Harry had het altijd over meewerkend besturen, waarbij hij – tot grote opluchting van alle anderen – zelfs eigenhandig de jaarverslagen schreef. Waar vind je nog zo’n voorzitter?

Met Gerrit Pas, een van de twee eerste medewerkers die de komst van een CPN-voorzitter met de nodige zorg tegemoet had gezien, ontwikkelde Harry een dierbare vriendschap. Hun wederzijdse liefde voor kunst en cultuur leverde daarvoor de niet-aflatende brandstof. Gerrit had hier dit verhaal moeten vertellen, ik doe dat eigenlijk namens hem, want hij is ziek en helaas niet in staat om hier het woord te voeren.

Paul Basset, die andere eerste WB-medewerker, reageerde onthutst op het plotselinge overlijden van Harry. Hij zei spontaan: ‘Ach, onze maestro is niet meer.’

Maestro…!?

Het is een vreemd woord. Het is eigenlijk een woord dat je totaal niet met de politiek in verband brengt. Maestro Rosenmüller, maestro Klaver – het doet pijn aan je oren. Bij maestro’s denk je aan dirigenten, aan cultuurscheppers, aan bijzondere mensen, aan mensen van de buitencategorie. En juist daarom is het een woord dat naadloos op Harry past. Hij was de maestro van het WB, en later van Amsterdam-Noord. Hij was een maestro in de politiek, een uiterst zeldzame, unieke verschijning, waarvan we alleen maar blij mogen zijn dat we hem hebben mogen meemaken.

Maestro, dank je wel!!

Harry van den Berg overleden
Bij het overlijden van Harry van den Berg

Gisteren (19 mei) overleed Harry van der Berg. Ik werkte begin jaren negentig met hem samen in het bestuur van het Wetenschappelijk Breau van GroenLinks, maar vooral  tussen 2007 en 2014 in het bestuur van de Stichting Cultuur aan ’t IJ dat heel hard moest trekken om de Tolhuistuin van de grond te krijgen. Mede dankzij de connecties en inzet van Harry is dat ondanks alle tegenwind toch gelukt. Het bestuur was een energiek (en aangenaam) gezelschap van bewogen doorzetters en hardnekkige volhouders, die geschokt reageerden op het onverwachte nieuws van Harry’s overlijden.
Chris Keulemans
Het spijt me dat ik jullie heel verdrietig nieuws moet melden: vanmiddag is onze Harry overleden.
Hij leed het afgelopen jaar aan Parkinson. Daar kwamen de afgelopen weken ernstige complicaties bovenop. Hij werd opgenomen in het Boven IJ Ziekenhuis, was nauwelijks meer bij bewustzijn - en vanmiddag hoorde ik van Bart Stuart,die hem heeft opgevolgd als voorzitter van ANGSAW, dat hij het niet heeft gehaald.
Gisteren sprak ik zijn lieve vrouw Els nog: zij is met hun drie zoons steeds bij hem geweest, op dat moment was er nog eens kans dat hij het zou halen, zij het nooit meer op volle kracht.&

Ik hoef jullie niet te vertellen hoe wijs, warm, strijdbaar, zachtmoedig en onverzettelijk Harry is geweest. Ontzettend belangrijk, vroeger voor de CPN, aan de universiteit, altijd voor Noord en natuurlijk voor de Tolhuistuin.
Piet Bogert
wat een ongelofelijk verdrietig bericht. Wat een pracht man was Harry, wat een toonbeeld van integriteit en verbinding. En een onmisbare schakel in ons unieke Tolhuistuinclubje.
Jos van der Lans
Ai, wat treurig. Hij was in politiek opzicht een toonbeeld. Loyaal aan zijn standpunten, open in zijn communicatie, altijd op zoek naar verbinding, aanhoudend maar vriendelijk, strategisch en tegelijkertijd zijn hart dicht bij mensen in zijn eigen stadsdeel. Hij verdient een standbeeld in Noord, ergens in de Tolhuistuin.
Jan Donkers
Wat een naar nieuws. Harry was een ware pionier van de Tolhuistuin. Ik herinner me pittige onderhandelingen met Rob Post in 2005 en series vergeefse gesprekken in Bergen met de weduwe van Lucebert in pogingen naar over te halen het Lucebert Centrum naar de Tolhuistuin te halen. Een aimabel mens, bescheiden maar daadkrachtig. Noord mist hem nu al, hoop ik.
Paul Vonk
Met Harry verliest Amsterdam Noord een boegbeeld van beschaving en tegenwicht tegen het ambtenarenbestuur dat we nu hebben.
Wat moeten we met al die websites over werken in de wijk?
De website Buurtwijs.nl bestaat vijf jaar. Ik stond mede aan de wieg van deze website. Daar zat een bepaalde gedachte achter? Wat is daarvan gerealiseerd? En zijn er niet veel te veel wijkwebsites? Zien we door al die verschillende bomen nog met het bus?



Klik op de afbeelding hierboven of hier om het hele verhaal te lezen op de website van Buurtwijs.nl.
Dodenherdenking - NAMEN&NUMMERS Amsterdam-Oost - JOSEPH BONN


Met mijn familie vandaag meegedaan aan het prachtige herdenkingsproject Namen & Nummers in Amsterdam-Oost. In dit project van kunstenaar Ida van der Lee kan je een naam kiezen van een slachtoffer van Holocaust die in Amsterdam-Oost woonde. Ida van der Lee startte er in 2012 mee en dit jaar was de laatste keer. Het idee is elk jaar opnieuw geweest om slachtoffers symbolisch terug naar huis te brengen door een zelfgemaakt naambordje van een slachtoffer in een grote plattegrond te leggen. Je kunt iemand kiezen, een bordje maken en een herdenkingspagina vullen met je verhaal.
Ik zocht op het Transvaalplein en zag tot mijn verbazing dat Joseph Bonn nog niet gekozen was om een naambordje voor te maken. Joseph Bonn is zo ongeveer de hoofdpersoon uit Hoofdstuk 3 van mijn boek Het rode geluk, waarin ik de geschiedenis van de Algemene Woningbouwvereniging (AWV) te Amsterdam beschrijf. De AWV was de grootste Amsterdamse woningbouwvereniging, onmiskenbaar socialistisch en haar eerste woningbouwcomplex was het Transvaalplein in Amsterdam. De eerste woningen werden in 1913 opgeleverd en Joseph Bonn, zijn vrouw en twee kinderen waren de eerste bewoners. Vanaf het begin was hij voorzitter van de bewonerscommissie en dat is hij tot zijn deportatie in 1942 gebleven.

Het Transvaalplein stond bekend als het rode pleintje, vrijwel iedereen (op een communist na) stemde op de SDAP. 1 mei werd groots gevierd, voormannen van de SDAP (Sam de Wolff, Monne de Miranda) spraken vanuit een raam op nr. 12 de mensen op het plein toe. Pleinbewoners vormden een vitale gemeenschap, met Joseph Bonn als burgemeester, zoals hij door zijn medebewoners wel wat smalend werd genoemd. Zeker de mensen waren vrijwel allemaal joods; de AWV telde vanaf haar oprichting veel joodse arbeiders, waaronder veel diamantbewerkers, zoals Joseph Bonn. Maar ze waren vooral geëmancipeerde en bewuste arbeiders, ontsnapt uit de duistere buurten, uit de armoede. Ze geloofden in het avondrood, in de vooruitgang. Tot de oorlog hen ineens reduceerde tot hun geloof en afkomst – een even verbijsterende als onbegrijpelijke ervaring, waar tegenover ze machteloos stonden. In 1942 werden nagenoeg alle bewoners van het Transvaalplein afgevoerd, waaronder Joseph Bonn en zijn vrouw. Zij overleden in Auschwitz.

Het deed me echt veel om uitgerekend voor Joseph Bonn, de hoofdpersoon van mijn verhaal over het Transvaalplein, een naambordje te maken. Om de voorzitter van de bewonerscommissie, de spil waar de Transvaalplein-gemeenschap in veel opzichten om draaide, toch een beetje thuis te brengen. Om hem gewoon de eer te bewijzen die hij verdiende. En het is een mooie gelegenheid om mijn verhaal over het Transvaalplein dat digitaal nog niet ter beschikking is meteen vandaag online te brengen. Klik hier voor de pdf.






De Middenschool op herhaling?
Over sociale-woningbouwhuurders die woningen bezitten


De hele column lezen? Klik hier of op de afbeeldingen hierboven.
Parlementaire schijnheiligheid
Kies een periode: september 2024
augustus 2024
juli 2024
juni 2024
mei 2024
april 2024
maart 2024
februari 2024
januari 2024
december 2023
november 2023
oktober 2023
september 2023
augustus 2023
juli 2023
juni 2023
mei 2023
april 2023
maart 2023
februari 2023
januari 2023
december 2022
november 2022
oktober 2022
september 2022
augustus 2022
juli 2022
juni 2022
mei 2022
april 2022
maart 2022
februari 2022
januari 2022
december 2021
november 2021
oktober 2021
september 2021
augustus 2021
juli 2021
juni 2021
mei 2021
april 2021
maart 2021
februari 2021
januari 2021
december 2020
november 2020
oktober 2020
september 2020
augustus 2020
juli 2020
juni 2020
mei 2020
april 2020
maart 2020
februari 2020
januari 2020
december 2019
november 2019
oktober 2019
september 2019
augustus 2019
juli 2019
juni 2019
mei 2019
april 2019
maart 2019
februari 2019
januari 2019
december 2018
november 2018
oktober 2018
september 2018
augustus 2018
juli 2018
juni 2018
mei 2018
april 2018
maart 2018
februari 2018
januari 2018
december 2017
november 2017
oktober 2017
september 2017
augustus 2017
juli 2017
juni 2017
mei 2017
april 2017
maart 2017
februari 2017
januari 2017
december 2016
november 2016
oktober 2016
september 2016
augustus 2016
juli 2016
juni 2016
mei 2016
april 2016
maart 2016
februari 2016
januari 2016
december 2015
november 2015
oktober 2015
september 2015
augustus 2015
juli 2015
juni 2015
mei 2015
april 2015
maart 2015
februari 2015
januari 2015
december 2014
november 2014
oktober 2014
september 2014
augustus 2014
juli 2014
juni 2014
mei 2014
april 2014
maart 2014
februari 2014
januari 2014
december 2013
november 2013
oktober 2013
september 2013
augustus 2013
juli 2013
juni 2013
mei 2013
april 2013
maart 2013
februari 2013
januari 2013
december 2012
november 2012
oktober 2012
september 2012
augustus 2012
juli 2012
juni 2012
mei 2012
april 2012
maart 2012
februari 2012
januari 2012
december 2011
november 2011
oktober 2011
september 2011
augustus 2011
juli 2011
juni 2011
mei 2011
april 2011
maart 2011
februari 2011
januari 2011
december 2010
november 2010
oktober 2010
september 2010
augustus 2010
juli 2010
juni 2010
mei 2010
april 2010
maart 2010
februari 2010
januari 2010
december 2009
november 2009
oktober 2009
september 2009
augustus 2009
juli 2009
juni 2009
mei 2009
april 2009
maart 2009
februari 2009
januari 2009
december 2008
november 2008
oktober 2008
september 2008
augustus 2008
juli 2008
juni 2008
mei 2008
april 2008
maart 2008
februari 2008
januari 2008
december 2007
november 2007
oktober 2007
september 2007
augustus 2007
juli 2007
juni 2007
mei 2007
april 2007
maart 2007
februari 2007
januari 2007
december 2006
november 2006
oktober 2006
september 2006
augustus 2006
juli 2006
juni 2006
mei 2006
april 2006
maart 2006
februari 2006
januari 2006
december 2005
november 2005
oktober 2005
september 2005
augustus 2005
juli 2005
juni 2005
mei 2005
april 2005
maart 2005
februari 2005
januari 2005
december 2004
november 2004
oktober 2004
september 2004
augustus 2004