Tijdens mijn politieke carrière als Eerste Kamerlid (1999-2007) was ik een van de eerste politici die in 2004 een eigen - tamelijk primitief - weblog begon. Eerst vooral vanwege mijn politieke activiteiten/meningen, maar in de loop der tijd steeds meer over mijn publicaties en publieke optredens als journalist en publicist. Zo werd het weblog een etalage voor iedereen die op hoogte wilde blijven van mijn gepubliceerde artikelen en columns, van gebeurtenissen waar ik bij ben geweest, van observaties die ik doe, van meningen die in mij opwellen, of van andere persoonlijke wetenswaardigheden.
Het is geen dagboek, maar wel een soort maandboek geworden, waar ik zelf regelmatig in terug blader om nog even na te gaan hoe het ook al weer zat.
Reacties worden op prijs gesteld. Stuur een email naar: info©josvdlans.nl
|
|
|
weblog - juli 2005
jul 31
|
Vakantie in Suriname
Van 1 augustus tot 26 augustus ben ik met mijn gezin op vakantie in Suriname. Als het even kan probeer ik op dit weblog
vanuit Suriname regelmatig berichten te posten. Blijf kijken dus. |
jul 28
|
Manuscript
Ik heb er de afgelopen maanden hard aan gewerkt. Eerst tussen de bedrijven door, de laatste weken aan een stuk, maar vandaag was het zover. Het manuscript van het boek 'Koning Burger' is af en definitief naar uitgeverij Augustus verstuurd. Tijdens mijn vakantie kan de uitgever zich verder buigen over de eindredactie en de laatste puntjes op de i zetten. Als ik dan terug kom, is het een kwestie van afronden. Het is de bedoeling om het boek op maandag 7 november in een miniconferentietje te presenteren in de Eerste Kamer. Het eerste exemplaar zal als het even meezit worden overhandigd aan staatssecretaris Mark Rutte (onder voorbehoud) om redenen die op dat moment bekend gemaakt zullen worden. Noteer het dus vast in uw agenda en laat mij even weten dat u uitgenodigd wil worden, dan zenden we u een officiele utnodiging. Stuur even een e-mail.
Meer informatie over 'Koning Burger' vindt u op de boekenpagina op deze site.
|
jul 27
|
Protesteer tegen moord op twee gay tieners in Iran
In diverse landen worden brievenacties opgezet waarmee de afschuw wordt uitgesproken over de executie van twee gay tieners in Iran. De jongens Mahmoud Asgari (16 jaar) en Ayaz Marhoni (18 jaar) zijn gisteren in Iran opgehangen omdat ze seks met elkaar hebben gehad. De executie volgde na voorarrest van meer dan een jaar, waarbij de twee vrienden volgens hun advocaat uitgebreid zijn gefolterd en mishandeld.
Volgens mensenrechtenorganisaties zijn er in Iran sinds de ayatollahs in 1979 aan de macht kwamen, meer dan 4.000 homo's en lesbiennes om het leven gebracht. Peter Thatchell van de Britse homobelangenvereniging OutRage vindt dat het hoog tijd wordt dat de westerse wereld in actie komt. Outrage, die als eerste de executies in Iran in de publiciteit bracht, heeft iedereen opgeroepen zijn of haar afschuw kenbaar te maken aan de Iraanse ambassadeur. "Iran moet worden erkend als een paria-
staat en als zodanig worden behandeld. Het is één grote openluchtgevangenis. Wij roepen alle landen op hun diplomatieke banden met dit regime te verbreken en handelssancties in te stellen."
Ook in Nederland laten veel mensen hun scherpe afkeer blijken aan het adres van de ambassade. COC Nederland ondersteunt een petitie om te protesteren tegen de executie van de twee jonge homo's. Met deze petitie wil het COC de Westerse regeringen bewegen sancties af te kondigen tegen Iran, voorkomen dat Iraanse homoseksuele asielzoekers worden teruggestuurd, steun geven aan de Iraanse oppositie tegen deze executies en zorgen dat de Europese Unie de onderhandelingen voor het associatieverdrag met Iran stopzet.
Wil je ook tekenen? Klik dan HIER
Wie op andere wijze wil protesteren tegen de afschuwelijke executies kan schrijven, bellen of faxen aan: The Embassy of Islamic Republic of Iran, Duinweg 20, 2585 JX Den Haag. Telefoon: 070 - 354 84 83. Fax: 070 - 350 32 24. E-mailen naar info@iranianembassy.nl en cons@iranianembassy.nl blijkt op dit moment niet mogelijk. De ambassade is overstelpt met reacties en heeft de e-mailadressen daarom afgeschermd.
|
jul 25
|
TSS zoekt nieuwe hoofdredacteur
Het Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn / NIZW is een onafhankelijke organisatie die zich richt op innovatie van de sector zorg en welzijn. Ter ondersteuning van de ruim 400.000 beroepskrachten en vele vrijwilligers houden de medewerkers van het NIZW zich bezig met onderzoek, expertiseontwikkeling e nimplementatie van nieuwe methodieken en modellen. Dat resulteert in een breed scala aan producten en diensten, zoals congressen, trainingen, boeken, databestanden, websites, cd-rom's, video’s en informatielijnen. Het NIZW is gevestigd op vijf minuten lopen van Utrecht CS.
Het TSS – Tijdschrift voor Sociale Vraagstukkken is een onafhankelijk vaktijdschrift dat wordt uitgegeven door het NIZW Sociaal Beleid. Het is bestemd voor beleidsmakers, onderzoekers en uitvoerenden in de sociale sector. TSS wil informatie geven en discussie bevorderen over sociaal beleid en sociaal werk. Het verschijnt negen keer per jaar als tijdschrift en een keer per jaar als boek. TSS heeft een redactiestatuut en een redactie, die bestaat uit toonaangevende personen uit verschillende delen van de sociale sector.
Het Tijdschrift voor de Sociale Sector zoekt m.i.v. 1 november 2005 een
HOOFDREDACTEUR m/v
24 - 32 uur
De hoofdredacteur:
• bepaalt samen met de redactie de hoofdlijnen van het redactiebeleid;
• is verantwoordelijk voor de uitvoering van het redactiebeleid, ook in andere uitgaven, zoals de in 2004 en 2005 verschenen jaarboeken;
• begeleidt auteurs bij het schrijven van artikelen;
• beoordeelt aangeleverde kopij en redigeert artikelen;
• bewaakt de voortgang tijdens de opmaakfase van het tijdschrift.
De kandidaat:
• beschikt over een academisch denkniveau;
• heeft een visie op het Tijdschrift voor de Sociale Sector en op de plaats van dit tijdschrift tussen andere tijdschriften in de sociale sector en op de sociale sector zelf;
• is inhoudelijk thuis in de sociale sector of in staat en bereid om daar snel in thuis te raken;
• is in staat te opereren in het krachtenveld tussen een redactie, NIZW Sociaal Beleid en de aanpalende organisaties,
• heeft journalistieke ervaring een vlotte pen, kan onder tijdsdruk presteren, is planmatig en zelfstandig, communicatief, flexibel, kritisch en enthousiasmerend;
• heeft ervaring met het aansturen van freelancers;
• heeft ervaring of in ieder geval interesse in digitaal uitgeefbeleid;
Arbeidsvoorwaarden
Salariëring is afhankelijk van opleiding en ervaring met een maximum van € 3539,- bruto per maand bij een volledig dienstverband. Het dienstverband wordt aangegaan voor de duur van een jaar; bij gebleken geschiktheid wordt het contract omgezet voor onbepaalde tijd. Het NIZW volgt de CAO-Welzijn en kent goede secundaire arbeidsvoorwaarden.
Informatie en sollicitatie
U kunt uw sollicitatie met curriculum vitae o.v.v. vacaturecode HR TSS vóór 1 september a.s. richten aan het NIZW. t.a.v. Ellen van Dilst , personeelsfunctionaris. Postbus 19152, 3501 DD Utrecht.
De eerste sollicitatiegesprekken vinden in september plaats.
Inlichtingen zijn verkrijgbaar bij de huidige hoofdredacteur Menno Hurenkamp (030-2306459) of bij redacteur Nico de Boer (post@nicodeboer.nl)
=================================================
De advertentietekst is als word-bestand van deze site te halen. Zie: 2005-07 advertentie hoofdredacteur.doc. |
jul 16
|
Over het IJ-festival: Ode aan vuilnimannen
Trots als een pauw staan de mannen voor de immens grote hal op het NDSM-terrein in Amsterdam-Noord. Flesje bier in de hand. Buil shag in de kontzak. In hun midden staat een vrouw, leunend op een oude omafiets. ‘We gaan naar de States’, zegt één van hen opgetogen, ‘daar hebben ze hele mooie vuilniswagens.’
Een half uurtje daarvoor hebben de dertien mannen samen met zeven leden van de Dansgroep Krisztina de Châtel een ovationeel applaus over zich heen gekregen voor de voorstelling Zooi, één van de hoogtepunten van het Over het IJ-festival in Amsterdam. Ze werken in het Amsterdamse stadsdeel Oud-Zuid voor wat officieel de Dienst Afvalinzameling heet, maar zelf noemen ze zich gewoon vuilnismannen.
Zooi is het beste te omschrijven als een ode aan vuilnismannen – de mannen die ons dagelijks bevrijden van onze viezigheid, maar wier beroep zo ongeveer de laagste status heeft van alle beroepen. Vuilnisman word je als je niks anders meer kan. Daardoor verzamelt zich, zo denken wij brave burgers, rondom de vuilniswagens een bepaald slag volk: rauw, gespierd, plat, types die fluiten als er een mooie meid langs komt. Een beroepsgroep waar we verder niet veel woorden aan vuil maken. En dan ineens zitten er avonden achter elkaar zo’n driehonderd mensen ruim een uur naar die stoere jongens te kijken.
Dat is voor iedereen even wennen. In een bijna lege hal, zo groot als een half voetbalveld, galmt theatrale muziek die klinkt alsof er een Middeleeuws kasteel bestormd moet worden. Dan schuiven de deuren open en stoomt een colonne stoere vuilniswagens met knipperlichten de hal binnen.
De voorstelling is begonnen.
We zien de mannen in hun fel oranje-blauwe pakken uit hun wagens stappen; we zien de dansers in hun blauw-oranje pakken te voorschijn komen en wat onmiddellijk opvalt is het contrast: grote mannnen - kleine meisjes; bonkige lichamen – elastieken ledematen; hoekige bewegingen – gracieuze passen. Zo wordt het ook meteen neergezet als in een eerste scène vier vuilnismannen onderuit gezakt op twee banken zitten en vier danseressen er als elegante muggen om hen heen kronkelen.
Hier zijn twee verschillende werelden aan het werk. Maar het fascinerende van Zooi is dat die twee werelden gedurende de voorstelling bijna ongemerkt met elkaar vervlochten raken. De stijve harken ‘dansen’ met hun auto’s, met hun rijdende containers, met hun bezems op een manier die natuurlijk blijft. Je hebt nooit de indruk dat ze iets geforceerd moeten doen of op hun tenen moeten lopen. Ze zijn weliswaar in een uitzonderlijke situatie, een dansvoorstelling nota bene, terecht gekomen, en dat vinden ze zichtbaar een humoristisch gegeven (ze hebben een paar keer moeite om hun lachen in te houden), maar ze blijven zichzelf.
Sterker, naarmate de voorstelling vordert grijpen ze ongemerkt de hoofdrol; ze vertegenwoordigen immers het onverwachte van deze voorstelling. Eigenlijk kennen we de passen, de bewegingen, de gracieusheid, de rankheid, de timing van die echte dansers wel, daarvoor zijn we wel eens eerder een tribune op geklommen, maar wat die dekselse mannen beweegt, die vreemde eenden in de bijt, daar worden we steeds nieuwsgieriger naar. De professionals worden entourage, de vuilnismannen esthetiek; vrolijke, innemende kunst.
Dat effect is een geweldige prestatie van Krisztina de Châtel, die inmiddels een intrigerende staat van dienst heeft in projecten met niet-(professionele) dansers, als American footballspelers, skaters, zangkoren en amateurdansers. Zij slaagt er steeds opnieuw in om het klassieke dansen ‘onder de mensen’ te brengen door hen naar bijzondere plaatsen te lokken, als musea en architectonische ruimtes. Daarbij snijdt het mes aan twee kanten: ze zoekt het publiek op, maar probeert tegelijkertijd de mogelijkheden van de dans zelf te verrijken.
En dat lukt. Als je die vuilnismannen na afloop zag stralen, mag je hopen dat hier een choreografische traditie uit voortkomt. Ineens ontvangen ze een soort waardering die hen verder nooit ten deel valt. Ik zou graag stadswachten, politieagenten, caissières in supermarkten, conducteurs, medewerkers van de plantsoenendienst, verpleegsters, ambulancepersoneel, al die beroepsbeoefenaren van wier diensten wij over het algemeen achteloos gebruik maken, op dezelfde manier zien glunderen. Het zijn allemaal beroepen waar swing in zit, alleen zien we dat nooit. Het zou geweldig zijn als we er dans van maken. Ik kijk voor de rest van mijn leven anders naar een vuilnisman, en dezelfde blik zou je al die andere beroepen moeten gunnen.
‘Gaan we echt naar de States?’, vraagt één van de vuilnismannen aan de vrouw op de oude omafiets. Ze glimlacht. ‘Het zou geweldig zijn’, zegt ze. Ze zet haar voeten op de trappers en rijdt weg. ‘Dag jongens, tot morgen’.
‘Dag Krisztina’, roepen de mannen en nemen nog een slok.
Ze blijven nog even nagenieten.
Meer informatie over de voorstelling op de site Krisztina de Châtel of anders op de site van het Over het IJ-festival.
Bovenstaand stukje verschijnt in het augustus/september nummer van DANS. Zie: columns |
jul 9
|
Verschenen: beschouwing in Vlaams tijdschrift
In april was ik op bezoek in Antwerpen bij de Vereniging Sociale Ondernemeningen en het tijdschrift Alert dat deze vereniging in samenwerking met het Pluralistiusch Overleg Welzijnswerk in Vlaanderen (=het niet christelijke welzijnswerk) uitgeeft. Zie dit weblog: 13/14 april 2005. De lezing die ik toen heb gehouden heb ik in de dagen erna omgewerkt tot een uitgebreid artikel, en dat is zojuist in het jongste nummer van ALERT verschenen. Het gaat over de wijze waarop het welzijnswerk in Nederland (en hopelijk dus ook in Vlaanderen) een nieuwe toekomst kan maken: de marktwerking, schaalvergroting en registratieterreur voorbij. Er zitten een paar leuke schema's in het stuk, dat je ook op deze site kunt vinden en wel op de pagina journalist-artikelen. Kijk in de lijst en zoek naar: '2005-04 Alert-Be Vertrouwen in kwaliteit.doc'
Zie ook: Alert.
|
jul 7
|
Suriname-connection
Suriname Nieuws Waterkant berichtte in 2004 het volgende over de Suriname-Alcides-connection:
De Amsterdamse welzijnsstichting Alcides heeft zeker een half miljoen euro in Suriname en Amsterdam-Zuidoost gespendeerd, geld dat niet te verantwoorden is. Er zijn door Alcides, dat grotendeels bestaat van overheidsgeld, onduidelijke betalingen verricht aan personen die niet zijn gemeld aan de eigen accountant. Ook blijkt het bestuur een aparte stichting, Alcides Suriname, te hebben opgericht zonder de eigen raad van toezicht hierover te informeren.
Dat heeft interim-bestuurder Paul Sturkenboom begin december geschreven aan de raad van toezicht. Bij het doornemen van het dossier Suriname stuitte hij onder meer op 'hotel-, reis-, verblijfs- en telefoonkosten in Suriname van personen die niet in dienst zijn (geweest) van Alcides' en 'facturen van (reis)organisaties aan Alcides van fl. 107.000 respectievelijk fl.67.000, gedateerd eerste kwartaal 2001'.
Wat met de rest van het half miljoen is gebeurd, is onduidelijk. Sturkenboom vond de aanwijzingen voor fraude in elk geval sterk genoeg om een forensisch accountant (financiële bedrijfsrecherche) in te schakelen. Van dit voornemen zag hij later af, mogelijk onder druk van de raad van toezicht. Die is het niet eens met de strekking van de brief. Na eigen onderzoek blijken de beweringen van Sturkenboom 'niet te staven', zegt voorzitter Anne Lize van der Stoel.
Alcides, dat tientallen kinderopvangcentra heeft in Amsterdam en in een groot deel van de stad buurthuizen beheert en activiteiten organiseert, raakte vorig jaar in ernstige financiële crisis. De administratie bleek een chaos te zijn; inmiddels zijn al ruim honderd medewerkers ontslagen. Bestuursvoorzitter Albert van Wingerden moest het veld ruimen en Sturkenboom werd ingehuurd om de stichting weer financieel gezond te maken. Hij raakte echter in conflict met de raad van toezicht, die Van Wingerden altijd heeft gesteund.
De raad erkent wel dat er het nodige is misgegaan in Suriname. In Zuidoost begonnen de contacten met Suriname door het verschepen van spullen van sloopflats, zoals wc-potten en deuren. Later werden ook tweedehands spullen van ziekenhuizen en scholen naar Suriname vervoerd. De voormalige projectleider dreef met geld en medewerkers van Alcides een eigen handel tussen Zuidoost en Suriname. Hij klaarde de spullen deels in met een eigen stichting en gebruikte personeel en opslagruimten van Alcides. Volgens bronnen binnen de stichting werden goederen soms verkocht in plaats van weggegeven, zoals de opzet was. Alcides had enkele jaren lang ongeveer vijf gesubsidieerde medewerkers (ID'ers) in Suriname. Alcides raakt daar ook verknoopt met vakbond C47 en de hieraan verbonden Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA). Een aan Alcides verbonden stichting in Suriname opereerde vanuit een kantoor van de politieke partij. SPA maakte zo goede sier met de vrijgevigheid van Alcides.
Ook zond Alcides vanuit Amsterdam goederen naar Willemstad, de hoofdstad van de Nederlandse Antillen, waar de spullen werden ingeklaard door de Frente Obrero Liberashon, de politieke partij van Anthony Godett, wiens zus nu als premier optreedt. Van der Stoel benadrukt dat de toenmalige Alcides-top ingreep toen dat werd ontdekt. Toen de nieuwe Alcides-
directeur in Zuidoost, Ellin Robles, in 2002 aantrad, zette zij al snel de projectleider op non-actief. Later wilde zij bij justitie aangifte doen van fraude. Dit werd haar verboden door Van Wingerden, één van de initiators van de activiteiten in Suriname. Hij weigert commentaar. Ook Sturkenboom wil niets toelichten; het is hem verboden door de raad van toezicht. De vakbond AbvaKabo onderzoekt of gerechtelijke stappen tegen Van Wingerden of de raad van toezicht mogelijk zijn.
Zie: Waterkant Suriname. |
jul 6
|
Ondoorzichtigheid als cultuur
10.00 uur. Er komen vreemde berichten tot mij. Vandaag kreeg ik een telefoontje van iemand die mij terugnam naar het begin van de jaren negentig naar Amsterdam Zuid-Oost. Door een toevallige samenloop van omstandigheden had de persoon in kwestie zich verdiept in de Stichting Buurtwerk Zuid-Oost, afgekort als BZO en dus de voorganger van Alcides. Dat bleek een vreemde club, het bestuur stond onder leiding van Evan Rosenblad, die zich in die jaren als Surinaamse allochtoon kandideerde voor de Tweede Kamer op de lijst van de PvdA, maar toen hij eenmaal verkozen was bleek hij zijn curriculum goeddeels uit zijn duim gezogen te hebben en moest hij alweer na drie weken het veld ruimen.
Aan de stichting hing, aldus mijn zegsman, een geur van gerommel. De statuten waren niet opvraagbaar, er waren geen heldere oprichtingsstatuten, namen waren onduidelijk, er lagen geen integrale financiële jaarverslagen, er werd alleen per subsidie en project afgerekend. Er heerste, kortom, schimmigheid. Die sfeer maakte onheldere verknopingen mogelijk met wat ik hier maar even aanduidt als de informele Surinaamse economie met contacten tot diep in Paramaribo. De banden bleven ook in de navolgende jaren aanwezig, BZO kende goede verbindingen met de Surinaamse gemeenschap. Na de fusie tot Alcides, in 2001, werd er snel een Alcides Suriname opgericht. Wat deze club precies deed of doet, weet eigenlijk niemand. Maar dat er in de jaren negentig een levendig heen en weer verkeer was, staat vast.
Feit is bovendien dat Albert van Wingerden al die jaren directeur van BZO was, hij stond in 1987 aan de wieg van de fusie die deze stichting mogelijk maakte. In die zin zou je kunnen zeggen dat de financiële ondoorzichtigheid die Alcides uiteindelijk de kop kostte al veel eerder geboren is. Er is sprake van een lange traditie die zich in de nieuwe organisatie heeft doorgezet en die zich het best laat omschrijven als beleidsmatige ondoorzichtigheid. Ik heb het zelf wel eens grappend samengevat als “Klein Suriname’. Financiële informaliteit behoorde tot het wezen van de moederorganisatie van Alcides.
Daarin past ook het feit dat Ria Voppen, echtgenote (inmiddels voormalig) van Albert van Wingerden, het bracht tot hoofd planning & control. Ze hoorde tot de inner circle, kon volgens kritische buitenstaanders debet en credit niet uit elkaar houden, maar was natuurlijk bij uitstek de vertrouwde persoon om de cultuur van beleidsmatige ondoorzichtigheid in stand te houden. Zelfs financiële consultants van buitenaf slaagden er niet om deze uiteindelijk te breken.
De vraag is nu of AnneLize van der Stoel dit had kunnen weten. Volgens mijn informant is zij in 1994 over de ondoorzichtigheid van BZO op een VVD-vergadering in kennis gesteld. Zij zou het nagaan, maar daar is nooit meer wat van vernomen. Er zijn in die jaren ook vragen gesteld door het Groenen-raadslid Olf, maar ook daar is nooit een helder antwoord op gekomen. Dat komt omdat de cultuur van beleidsmatige ondoorzichtigheid zijn vertakking kende tot in de Bijlmerse toppen van de machtige PvdA. Dat was ook wel bekend. Geroezemoes en vreemde luchtjes hebben altijd aan het Bijlmerse welzijnswerk gekleefd, je moet wel van een heel verre planeet afkomstig zijn als je daar geen weet van hebt.
Enfin, zo blijven de geruchten over elkaar heen vallen. In de Noord-
Hollandse gemeente Langendijk is de gemeenteraad deze week een parlementaire enquête begonnen omdat een ambtenaar en een wethouder zijn ingegaan op een uitnodiging van een aannemersbedrijf om een wedstrijd van FC Volendam bij te wonen. Het vermoeden bestaat hier dat er meer aan de hand is en de gemeenteraad wil de onderste steen boven hebben.
Maar wat in Langendijk is gebeurd is vermoedelijk peanuts in vergelijking met de Alcides-affaire. Misschien zouden de verschillende stadsdeelraden en desnoods de gemeenteraad uit de centrale stad een vergelijkbare behoefte aan de waarheid ten toon moeten gaan spreiden. Een gezamenlijke parlementaire enquête zou bovendien een parlementair unicum zijn. De kwestie is ernstig genoeg, en te vrezen valt dat er nog veel meer boven water gaat komen.
|
jul 6
|
HP/De Tijd reconstrueert Alcides-debacle
23.45 uur HP/De Tijd reconstrueert deze week de ondergang van Alcides aan de hand van een interview met Paul Sturkenboom, de man die op het laatste moment werd binnengehaald om een ramp te voorkomen. Dat is in zijn ogen ‘op een haar na gelukt’. Het informatieve artikel aan de hand van Fleur Jurgens biedt een gedegen overzicht van wat er mis is gegaan. Feitelijk had de fusie tussen de welzijnsstichtingen uit Amsterdam Zuid Oost, Rivierenbuurt en Buitenveldert nooit mogen plaats vinden. Het was knoeiwerk, en er werden vorderingen in de boeken genoteerd die helemaal niet invorderbaar waren, waardoor Alcides al met een miljoen verlies begon. Daarna ging het van kwaad tot erger, en werd gepoogd de chaos te compenseren door uitbreiden, uitbreiden, uitbreiden. Ondertussen werd er niks gedaan aan de interne financiële warboel, zodat er eigenlijk geen betrouwbaar overzicht bestond van de precieze financiële situatie. Toen dat overzicht begon te ontstaan bleek de situatie desastreus. Desondanks koerste van Wingerden en de Raad van Toezicht verder op overnames en annexaties.
Een paar interessante alinea’s kan ik niet nalaten te citeren. De eerste zegt iets over de stijl van leidinggeven van Albert van Wingerden:
Van Wingerden liet graag vrienden en bekenden delen in het welzijn. Zo bombardieerde hij een vriendin van zijn levenspartner tot clustermanager Kinderopvang, zonder dat zij over de vereiste opleiding of ervaring beschikte, gaf hij de dochter van zijn partner een contract voor onbepaalde tijd in Zeeburg, terwijl al het overige personeel voor bepaalde tijd in dienst was, en promoveerder hij een welzijnsmedewerker tot stafmedewerker onder verdubbeling van zijn salaris tot 4250 euro per maand, terwijl de man hetzelfde werk bleef doen.Daarmee maakte hij zich onder het personeel niet populair.
Dat zegt wat over de persoonlijke hand van besturen van Van Wingerden, een stijl die wel vaker bij megalomane en autoritaire leiders valt waar te nemen. Zij creeren een persoonlijke entourage van afhankelijkheden. In dat beeld past dus ook de benoeming van de voormalige echtgenote van Van Wingerden, Ria Foppen, tot hoofd planning & control, zonder dat zij ook maar over enige boekhoudkundige kennis beschikte, aldus Sturkenboom in HP/De Tijd. Een netwerk van getrouwen is echter belangrijker dan bewezen deskundigheid.
In het HP/De Tijd artikel staan twee interessante opmerkingen over Suriname. De eerste is dat snel na de fusie in 2001 de Raad van Bestuur aan relaties een reis naar Suriname aanbood. Citaat:
Dertig bobo’s, onder wie toenmalige stadsdeelbestuurders van Zuider-Amstel en Zuidoost, de toenmalige directeur van Forum (die later heeft geprobeerd haar rekening te betalen), directeuren van concurerende welzijnsinstellingen Noord en De Pijp, de directeur van Lovers (rondvaarboten en treinen), de dochter van oud-burgemeester Polak en een afgevaardigde van de huisaccountant van Deloitte & Touche werden uitgebreid gefeteerd in Suriname. De rekening van reisorganisaties aan Alcides van 107.000 euro en 67.000 euro doken pas jaren later op in een geheim mapje van de inmiddels op non-actief gestelde Van Wingerden.
Een stukje verderop in het artikel staat:
Sommige raadsels heeft Sturkenboom trouwens nooit opgelost. Zoals het ‘dossier Suriname’ dat hij in het najaar van 2003 ontdekte. Er bleek een Stichting Alcides Suriname te bestaan, waar de Raad van Toezicht geen weet van zei te hebben. En al sinds een jaar of vier bleek er geld – tussen de acht ton en een miljoen euro – van Alcides besteed in Suriname. De accountant noch de Raad van Toezicht wist waar dat geld voor heeft gediend.
Er bestond formeel een project waarbij oude toiletpotten en wastafels in containers naar Suriname werdeng etransporteerd, vertelt Sturkenboom. “Maar wat daarover niet in de boeken stond, was dat er Alcides-medewerkers die in Nederland betaald werden met welzijsnsubsides van Stadsdeel Zuidoost, Zuideramstel en NV Werk al enige jaren in Suriname aan het werk bleken te zijn.?
Dat is interessant. Zeker als blijkt uit een artikel in Het Parool van 5 augustus 1997, dat Albert van Wingerden dit project heeft opgezet samen met Evan Rosenblad. Dat is de voormalig voorzitter van BZO, die in 1994 kandideerde voor de PvdA-Tweedekamerfractie, maar toen na 22 dagen zijn zetel moest inleveren omdat hij over zijn curriculum had gelogen. Rosenblad vertrok teleurgesteld naar Suriname, maar daar wist Van Wingerden hem een paar jaar later te vinden. Sinds 1 juni is zijn naam echter weer bij de stichting 'in zicht'. Rozenblad mocht zich vanaf die dag vertegenwoordiger van de stichting in Suriname noemen. Een functie waarin hij, zoals hij zelf zegt, belast is met het 'coordineren en stroomlijnen' van de stroom goederen die vanuit sloopflats in de Bijlmer naar Suriname worden verscheept. Rozenblad: 'Het zijn spullen waaraan enorme behoefte is, vooral in kindertehuizen en in het bejaarden- en opbouwwerk. ' Drie ladingen zijn inmiddels aangekomen. 'Uit de eerste gesloopte flat, Geinwijk. Op dit ogenblik is het vooral sanitair: toiletpotten, wasbakken, toch al een paar honderd stuks. En er komt ook hout- en sluitwerk, als deuren en knoppen.'
Omdat de welzijnsstichting nog andere plannen in Suriname heeft, leek het volgens directeur Albert van Wingerden noodzakelijk ter plekke een bescheiden BZO-vestiging neer te zetten. Zijn oog viel op Rozenblad, die op dat moment op het Surinaamse ministerie van onderwijs enkele informaticaprojecten verzorgde. Tijdens alle politieke strubbelingen daarvoor had hij hem al eens omschreven als een aimabel man met wie het prettig werken was.
(…) Zijn 'nieuwe' opdrachtgever BZO bracht onlangs een werkbezoek aan Suriname. Directeur Van Wingerden bezocht onder meer tehuizen, internaten, scholen en weeshuizen, waar zijn organisatie alle spullen helpt in te bouwen. Hij keerde met een nieuwe lijst behoeften terug. Niet alleen zaken als zekeringskasten en sanitair zijn nodig, maar ook leesboekjes voor kinderen, speelgoed, naaimachines, fornuizen, en - bijvoorbeeld - een grasmaaimachine voor een school. Later wil BZO onder meer 'kadertrainingen' en uitwisselingen verzorgen. Maar voorlopig gaat de stroom goederen uit de Bijlmersloop gewoon door. Of alles heel overkomt? Rozenblad: 'Ik verzeker u, onze inpakkers doen goed werk.'
Enfin, de groeiplannen van Van Wingerden reikten dus niet tot Emmer Compascum en Terneuzen, maar ook tot Paramaribo. Daarbij volgde hij zijn bekende vertrouwelingenpolitiek. Verantwoording van de aanwending van publieke financiele middelen had de laagste prioriteit.
HP/De Tijd, 8 juli 2005, week 27, pp. 48-51.
Reactie in augustus 2008
Geachte heer Van der Lans,
Toevalligerwijze kwam ik terecht op uw website bij het zoeken naar informatie over Evan Rozenblad middels Google. In uw berichtgeving over Evan Rozenblad hebt u een belangrijk feit niet vermeld namelijk dat Evan Rozenblad op de de PvdA-lijst stond voor de Tweede Kamer terwijl hij geen Nederlander was. Op de dag dat de Tweede Kamerleden werden beeidigd ontbrak Evan Rozenblad. In de media verkondigde hij dat hij pas later zou worden beedigd omdat hij wachtte op zijn vader die voor de gelegenheid uit Suriname kwam aanreizen. In werkelijkheid werd hij niet beedigd omdat hij geen bewijs van Nederlanderschap kon overleggen aan het hoofd van de griffie van de Tweede Kamer met wie ondergetekende enkele maanden daarvoor kontakt had gehad om te informeren of er ook een antecedentenonderzoek wordt gedaan naar de gekozen tweede kamerleden alvorens ze worden beedigd. Dit bleek niet het geval te zijn. De toenmalige PvdA staatssecretaris van justitie, Aad Kosto, heeft er vervolgens voor gezorgd dat Evan Rozenblad op een achternamiddag het Nederlanderschap verkreeg. Enkele dagen na de beediging van de andere kamerleden werd ook Evan Rozenblad beedigd. De PvdA wist dat Evan Rozenblad over zijn curriculum vitae had gelogen en tussen 1992 en 1994 geen aanwijsbare bron van inkomen had, nadat hij zijn baan als bibliotheekmedewerker bij de Universiteit van Utrecht had opgezegd. (Evan Rozenblad had een bibliothecaire opleiding gevolgd en kon zich informatiedeskundige noemen. Hij was echter geen informaticadeskundige met een opleiding op het gebied van computerprogrammering en informatica.) Vreemd is ook dat hij zijn baan als bibliotheekmedewerker opzei omdat hij voor de PvdA lid zou worden van de Tweede Kamer. Dat roept de vraag op waarom hij er, tussen 1992 en 1994, niet voor heeft gezorgd dat hij het Nederlanderschap verkreeg. Pas toen er over de onjuistheden in het curriculum vitae van de heer Rozenblad persberichten verschenen besloot de PvdA haar handen van Evan Rozenblad af te trekken. De PvdA was waarschijnlijk doodsbang dat uit zou lekken dat de heer Rozenblad op de lijst van de PvdA stond terwijl hij geen Nederlander was.
Vermeldenswaard is ook dat de vriendin die mij hielp bij het doen van telefonische naspeuringen over het curriculum vitae van Rozenblad op een gegeven moment door Evan Rozenblad werd opgebeld en op hoge toon verwijten kreeg over de problemen, die we hem hadden bezorgd. Op dat moment was hij net beedigd tot lid van de Tweede Kamer. Mijn vriendin liet zich niet intimideren maar maakte hem gaandeweg duidelijk dat we over veel informatie beschikten. De toon van het gesprek draaide 180%. Evan Rozenblad eindigde het gesprek terwijl hij zich uitputte in exkuses aan mijn vriendin (zoals ik haar al had voorspeld gezien de 'likken naar boven en trappen naar onderen' mentaliteit die ik bij E.R. veronderstelde).
Met vriendelijke groeten,
Janneke de Vries.
|
jul 5
|
Publieke omroep verlost van kakelend kippenhok
Vandaag waren het de laatste loodjes van dit politieke seizoen. Het kabinet wist er nog een wet doorheen te krijgen waarin justitie meer mogelijkheden krijgt om gegevens op te eisen. Bijvoorbeeld het leengedrag van mensen die boeken lenen bij een bibliotheek. Dat allemaal om terroristen en andere boosdoeners eerder in de kraag te kunnen grijpen. Het zijn buiten proportionele maatregelen, die ingefluisterd worden door angst en met realiteitszin weinig van doen hebben. Maar ja, wie dat roept onderschat, volgens voorstanders het Grote Gevaar…, dus alleen SP en GroenLinks stemden tegen.
Verder heb ik mijn uiterste best gedaan om nog een beetje aardig mediadebat op de planken te zetten, maar dat werd stelselmatig ontweken door de coalitiepartijen CDA, VVD en D66, die niet voor hun beurt wilden spreken. Dus bleef er alleen het wetje over dat de omroepvoorzitters uit de Raad van Toezicht knikkert. Moet u voorstellen: er is nu een Raad van Bestuur van de NOS, en die wordt op de vingers gezien door een vijftienkoppig gezelschap van 10 omroepvoorzitters en vijf kroonleden. Waarbij de omroepvoorzitters voortdurend in de weer zijn om hun eigen belang te dienen. Met zo’n constructie valt niets te besturen, laat staan een noodlijdende publieke omroep. Daarom heeft GroenLinks met overtuiging ingestemd met dit wetsvoorstel dat een einde maakt aan dit bestuurlijke kakelende kippenhok. Wat niet weg neemt dat wij niets zien in de voorliggende lange termijn plannen van Van der Laan. SP en PvdA zijn daar zo wantrouwend over dat ze zelfs liever het kakelende kippenhok zien dan een onafhankelijke Raad van Toezicht. Dat moet je zelfs je ergste vijanden niet toewensen, dus daar heeft GroenLinks maar van afgezien.
En toen borrelde de Kamer nog wat na en wensten de leden elkaar een goede vakantie toe en gingen met een zucht naar huis. Even twee maanden geen politiek....een heerlijk vooruitzicht.
|
jul 4
|
EK kapittelt Medy van der Laan
Vandaag begint de laatste vergaderweek van de Eerste Kamer. Er moeten nog zo'n zeven wetsvoorstellen plenair worden behandeld en dan gaat de tent voor twee maanden dicht. Ik ben er aan toe. We hebben genoeg gesoebat met deze regering, het heeft niks geholpen, ik ben blij dat ik er twee maanden tussenuit kan. lekker iets anders doen. Nu ja, mijn boek afschrijven.
Maar voor het zover is, moet ik eerst nog even met staatssecretaris Medy van der Laan van mediazaken aan de slag. Niet over haar grootse plannen, maar wel over een wetsvoorstel dat daarop voorsorteert. Het is het wetsvoorstel dat meer macht geeft aan de Raad van Bestuur van de NOS en de omroepvoorzitters uit de Raad van Toezicht knikkert. Dat is op zichzelf een goede ingreep, maar je kunt het ook weer niet los zien van haar recente plannen. Daar gaan we haar dan ook meteen maar even over aan de tand voelen. Hieronder alvast een quote uit mijn bijdrage van vanavond:
De staatssecretaris en ik zijn het roerend eens dat we robuuste en vertrouwde publieke zenders nodig hebben, die professioneel en doordacht worden aangestuurd en daarmee in een mix van drie zenders (van mij mogen het er zelfs maar twee worden, maar dit terzijde) in staat zijn om voldoende massa naar deze publieke kijkruimte te trekken. Kwaliteit van informatie, opinie, cultuur en amusement, gaat daarbij voorop.
Daarom is het volkomen onbegrijpelijk dat dezelfde staatssecretaris vervolgens een plan in elkaar zet, waarin ze in feite kiest voor een premie op profilering van de afzonderlijke omroepverenigingen en samenwerking in verleden ent toekomst feitelijk bestraft. Dat begrijpt niemand, behalve de regering, de coalitiepartijen in de Tweede Kamer en de omroepvoorzitters die – zoals we allemaal hebben mogen constateren opvallend stil zijn gebleven de afgelopen weken. Dat voorstel vloeit niet voort uit de gigantische problemen die we in medialand moeten zien te overwinnen, dat voorstel ontleent zijn inspiratie aan het museum van politieke compromissen, waar in het verleden misschien wel mooie dingen uit voort zijn gekomen, maar die nu in deze tijd en gezien de enorme krachten die het bestel bedreigen kortzichtig, behoudzuchtig en ontoereikend zijn. Het is wedden op het verkeerde paard.
Met deze voorstellen probeert de staatssecretaris de toekomst tegemoet te treden met oplossingen uit het verleden, terwijl het wankelen van het bestel nu juist bewijst dat die recepten niet meer werken. Het is niet voor niks dat Rinnooy Kan zich tegen deze voorstellen heeft gekeerd; hij ziet dat de verkeerde krachten nu de wind volop in de zeilen krijgen.
De hele tekst plukt u desgewenst op de pagina Eerste Kamer, even naar beneden scrollen tot de rubriek 'Cultuur en Media', daar staat het bovenaan: 2005-07 CUL - bestuursstructuur publieke omroep.doc. |
jul 4
|
AnneLize van der Stoel: 'Een staaltje demagogie'
Het Parool plaatste vandaag het antwoord van AnneLize van der Stoel op mijn open brief aan haar op 28 juni. De brief staat ook op haar website, waar de mogelijkheid om te reageren helaas buiten werking is gezet. Zie: www.annelizevanderstoel.nl. Dat is wel jammer, want zo stopt de discussie. Mensen die wel willen reageren kunnen daarom altijd op deze site terecht. Stuur uw reactie naar: josvanderlans@xs4all.nl en ik plaats uw reactie in dit weblog. Ik zal zelf nog even wachten met een reactie. Wel kan ik verklappen dat AnneLize ook in deze brief om de hete brij heen draait. Op 8 mei 2003 liet zij willens en wetens Albert van Wingerden naar Zeeburg vertrekken om aldaar met onjuiste cijfers een aanbesteding binnen te slepen. Dat was het moment dat de belangen van een Raad van Toezicht-voorzitter en een stadsdeelraadvoorzitter op een onmogelijke, pijnlijke en buitengewoon oncollegiale wijze verstrengeld raakten. Precies over die handelswijze blijft AnneLize van der Stoel een verklaring schuldig. Daar is dus nog steeds het wachten op.
Het Parool, 4 juli 2005
Geachte heer Van der Lans,
In uw brief van 28 juni in Het Parool beschuldigt u mij van een hoop zaken. Ik zou een leugenaar zijn, ik zou weet hebben van "een tas vol leugens" (de onderzoeken die over en weer werden gedaan door externe onafhankelijke accountants naar de boeken?) en ik heb mijn politieke collega's "een oor aangenaaid". Zinsneden die het natuurlijk altijd goed doen in een open brief, want demagogie is goed voor de aandacht. Daar staat tegenover dat demagogie slecht is voor de waarheid. Van een senator, ook iemand van Groen Linkse huize, mag je een hoger waarheidsgehalte en meer stijl verwachten. Uw beschuldiging dat een politieke functie niet is te combineren met het voorzitterschap van de Raad van Toezicht van een (welzijns-)organisatie acht ik een onzinnige. Juist de politici die op geen enkele manier betrokken zijn bij de maatschappelijke werkelijkheid dreigen de ivoren toren te beklimmen. In een tijd dat de burgers klagen over de grote afstand tot de politiek zou u beter moeten weten. De crux is of er controle bestaat op de (politieke) bestuurder. En die is er.
De feiten
De correspondentie die u met de heer Van Wingerden hebt gevoerd ken ik niet en daar kan ik dus geen oordeel over geven.
In juni 2002 heb ik aangegeven dat ik mijn voorzitterschap van de Raad van Toezicht van Alcides wilde beëindigen. Echter, inmiddels deden zich op een cruciale functie binnen Alcides personele wijzigingen voor. Ik wilde mijn opvolger niet met deze situatie belasten. Na de afhandeling van deze situatie heb ik opnieuw aangegeven te willen opstappen. Het zal u ongelooflijk in de oren klinken, geachte heer Van der Lans, maar mij is toen (in 2003) dringend gevraagd te blijven.
U beschuldigt mij dat ik loog over het verzoek van Ernst & Young tijdens hun onderzoek niets over het rapport naar buiten te melden. Het gerenommeerde accountantsbureau verzocht ons schriftelijk zeer nadrukkelijk geen mededelingen te doen tijdens het onderzoek. Het is niet meer dan fatsoenlijk dat je je daar aan houdt. Opnieuw teleurstellend dat ik u dat moet uitleggen. Bovendien hecht ik eraan hier nogmaals te benadrukken dat de Raad van Toezicht van Alcides vrijwillig meedeed aan het onderzoek. Het zijn de opdrachtgevers van het rapport (de stadsdelen en de curatoren) die bepalen of een rapport vertrouwelijk is of niet. De voormalige Raad van Toezicht heeft daarin geen rol. Ik heb inmiddels begrepen dat het rapport bij de stadsdelen is te verkrijgen. Uw rol als de Barmhartige Samaritaan om het rapport aan deze instanties te geven is dus geheel onnodig. Dat wist u natuurlijk al lang, maar zo'n aanbod doet het natuurlijk goed in de publiciteit. Dan uw wilde beschuldigingen over de jaarrekeningen van de jaren 2001, 2002 en 2003.
De jaarrekening over 2001 was weliswaar laat beschikbaar, doch weldegelijk voorzien van de goedkeurende verklaring van de externe accountant. De Raad van Toezicht heeft er bovendien op toegezien dat de door de accountant voorgestelde maatregelen daadwerkelijk zijn genomen. De jaarrekening over 2002 zou worden voorzien van een goedkeurende accountantsverklaring.
De enige reden dat goedkeurende verklaring uiteindelijke achterwege is gebleven lag in het gegeven dat in de tweede helft van 2003 de liquiditeitspositie bleek te zijn verslechterd, mede door het achterwege blijven van betalingen door stadsdelen.
Voor (het niet verschijnen van) de jaarrekening 2003 draag ik geen verantwoordelijkheid.
Ik was toen immers geen lid van de Raad van Toezicht meer.
Dat ons verslagen van de Financial Audit Committee zijn onthouden is mede oorzaak geweest van ons vertrek uit de Raad van Toezicht.
Geachte heer Van der Lans, via mijn weblog (www.annelizevanderstoel) had u al kennis kunnen nemen van onze persverklaring voor u uw brief schreef.
Ik hoop dat u, voordat u een volgend keer weer met wilde beschuldigingen komt, eerst uw oor te luisteren legt bij álle partijen. Open brieven met krachtig taalgebruik doen het wellicht goed bij sommige van uw kiezers, ze voegen niet echt wat toe aan het waarheidsgehalte van uw betoog.
Anne Lize E.C. van der Stoel,
Oud-voorzitter Raad van Toezicht.
|
jul 2
|
'Afslag 107' over integriteit en het publieke ambt
Vandaag neem ik op TV Noord Holland deel aan een rondetafelgesprek over integriteit. Het programma heet 'Afslag 107' (vraag me niet waarom), en wordt geleid door Margreet Reijntjes. U ziet vier heren (1 reisjournalist, 1 huisarts, 1 integriteitstrainer, 1 polticus, ik dus) praten over fêteren, poging tot omkoping, de jaarlijkse vleesbarbecue in Den Haag, en nog wat van die kwesties die gaan over de vraag hoe kun je als dienaar van de publieke zaak integer blijven. En dit naar aanleiding van een affaire die deze week in Langedijk de kop opstak, want daar hadden een hoge ambtrenaar en een wethouder zich door een aannemer laten tracteren in de VIP-box bij FC Volendam, terwijl er een zogeheten aanbestedingsprocedure liep. Daar waren de GroenLinks-raadsleden in Langedijk achter gekomen en die hadden er een rel over geschopt. Terecht. Op TV Noord Holland levert dat vandaag dus een onderhoudend programma op. Het wordt vandaag 7 keer uitgezonden. Tussen 11 tot 17 elke twee uur, 19.15, 21.15 en 23.15.
|
jul 1
|
Affaire-Alcides alias de kwestie-Van der Stoel
Klik voor de berichten over de Affaire-Alcides dan wel de kwestie Van der Stoel op het weblog van juni.
De tekst van de open brief, die dinsdag 28 juni in Het Parool stond, is te downloaden via deze site, klik hier en kijk in de lijst bij '2005-06 Het Parool - Open Brief aan AnneLize van der Stoel.doc'.
Bij een vorig artikel in Het Parool vroeg AnneLize van der Stoel zich publiekelijk af waarom ik me zonodig met deze zaak moest bemoeien. Om haar ter wille te zijn heb ik een klein dossiertje samengesteld met de belangrijkste Alcides-documenten van mijn hand. Zie 2005-06 dossier Alcides - van der Stoel.doc
Zeer informatief en compleet is het dossier dat Leefbaar Zuid-Oost over Alcides heeft opgebouwd. Zie dossier Alcides.
Een pdf-kopie van het rapport van Ernst & Young treft u aan boven aan de lijst op de pagina publicaties-politicus of in de lijst op de pagina journalist-artikelen. Let op want de reactie van Paul Sturkenboom en de groep Van der Stoel (van Wingerden, Swaab, De Jong, Vrisekoop en Van der Stoel) staan als apart pfd-file in de lijst. |
|
Kies een periode:
september 2024 augustus 2024 juli 2024 juni 2024 mei 2024 april 2024 maart 2024 februari 2024 januari 2024 december 2023 november 2023 oktober 2023 september 2023 augustus 2023 juli 2023 juni 2023 mei 2023 april 2023 maart 2023 februari 2023 januari 2023 december 2022 november 2022 oktober 2022 september 2022 augustus 2022 juli 2022 juni 2022 mei 2022 april 2022 maart 2022 februari 2022 januari 2022 december 2021 november 2021 oktober 2021 september 2021 augustus 2021 juli 2021 juni 2021 mei 2021 april 2021 maart 2021 februari 2021 januari 2021 december 2020 november 2020 oktober 2020 september 2020 augustus 2020 juli 2020 juni 2020 mei 2020 april 2020 maart 2020 februari 2020 januari 2020 december 2019 november 2019 oktober 2019 september 2019 augustus 2019 juli 2019 juni 2019 mei 2019 april 2019 maart 2019 februari 2019 januari 2019 december 2018 november 2018 oktober 2018 september 2018 augustus 2018 juli 2018 juni 2018 mei 2018 april 2018 maart 2018 februari 2018 januari 2018 december 2017 november 2017 oktober 2017 september 2017 augustus 2017 juli 2017 juni 2017 mei 2017 april 2017 maart 2017 februari 2017 januari 2017 december 2016 november 2016 oktober 2016 september 2016 augustus 2016 juli 2016 juni 2016 mei 2016 april 2016 maart 2016 februari 2016 januari 2016 december 2015 november 2015 oktober 2015 september 2015 augustus 2015 juli 2015 juni 2015 mei 2015 april 2015 maart 2015 februari 2015 januari 2015 december 2014 november 2014 oktober 2014 september 2014 augustus 2014 juli 2014 juni 2014 mei 2014 april 2014 maart 2014 februari 2014 januari 2014 december 2013 november 2013 oktober 2013 september 2013 augustus 2013 juli 2013 juni 2013 mei 2013 april 2013 maart 2013 februari 2013 januari 2013 december 2012 november 2012 oktober 2012 september 2012 augustus 2012 juli 2012 juni 2012 mei 2012 april 2012 maart 2012 februari 2012 januari 2012 december 2011 november 2011 oktober 2011 september 2011 augustus 2011 juli 2011 juni 2011 mei 2011 april 2011 maart 2011 februari 2011 januari 2011 december 2010 november 2010 oktober 2010 september 2010 augustus 2010 juli 2010 juni 2010 mei 2010 april 2010 maart 2010 februari 2010 januari 2010 december 2009 november 2009 oktober 2009 september 2009 augustus 2009 juli 2009 juni 2009 mei 2009 april 2009 maart 2009 februari 2009 januari 2009 december 2008 november 2008 oktober 2008 september 2008 augustus 2008 juli 2008 juni 2008 mei 2008 april 2008 maart 2008 februari 2008 januari 2008 december 2007 november 2007 oktober 2007 september 2007 augustus 2007 juli 2007 juni 2007 mei 2007 april 2007 maart 2007 februari 2007 januari 2007 december 2006 november 2006 oktober 2006 september 2006 augustus 2006 juli 2006 juni 2006 mei 2006 april 2006 maart 2006 februari 2006 januari 2006 december 2005 november 2005 oktober 2005 september 2005 augustus 2005 juli 2005 juni 2005 mei 2005 april 2005 maart 2005 februari 2005 januari 2005 december 2004 november 2004 oktober 2004 september 2004 augustus 2004 |
|